Αύριο, Τρίτη 3 Δεκεμβρίου, είναι η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ.
Τα άτομα με αναπηρία, αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή ζωή, εφόσον η κοινωνία πολλές φορές δε λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ομάδας πληθυσμού, τις δυνατότητες και τις ειδικές τους ανάγκες. Αναπηρία, πλέον θεωρείται το αποτέλεσμα της σχέσης των ικανοτήτων ενός ατόμου και των απαιτήσεων του περιβάλλοντος. Τα άτομα αυτά βιώνουν συχνά το φαινόμενο του "Κοινωνικού Αποκλεισμού". Αισθάνονται την περιθωριοποίηση και στέρηση της συμμετοχής στα κοινωνικά, δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, που πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους πολίτες ενός κράτους. Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ με τη δική μας. Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Αυτό που πρέπει να επιδιώκεται είναι ο σεβασμός της ατομικής και ομαδικής ιδιαιτερότητας.
Με την αφορμή, λοιπόν, αυτής της ημέρας, θα θέλαμε να σας προτείνουμε το βιβλίο της Ελένης Ηλιάδου Πολυκαρπίδη "ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Θύρα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Το θέμα
Η Ελένη Ηλιάδου μας αφηγείται την ιστορία του μικρού Λευτέρη και του δασκάλου του, του κυρίου Άγγελου. Περιγράφει το πώς ένας δάσκαλος που ενδιαφέρεται μπορεί να δώσει ώθηση σε ένα παιδί με σωματική αναπηρία. Ο Λευτέρης, ο μικρός μαθητής, αντιμετωπίζει κινητικό πρόβλημα και φοβάται ότι ότι δεν θα μπορεί να καταφέρει πλέον τίποτα στη ζωή του, Μέχρι που ο κύριος Άγγελος, έρχεται σαν… άγγελος και τον βοηθάει να δει μια άλλη οπτική στα πράγματα. Με τη βοήθεια της τέχνης, τον παρακινεί να αξιοποιήσει ένα χάρισμά του. Ένα ταλέντο στη ζωγραφική που ο Λευτέρης ποτέ δεν αξιολόγησε ότι έχει και έτσι να βγει από την απελπισία στην οποία έχει βυθιστεί!
Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται;
Εξ ορισμού, λόγω του ότι το κείμενο είναι αρκετά εκτενές μπορεί να διαβαστεί με άνεση από παιδιά ηλικίας 9 ετών και πάνω.
Ωστόσο, η εικονογράφηση είναι πολύ ζωντανή και παραστατική, γι’ αυτό μπορεί να λειτουργήσει και σε μικρότερα παιδιά, αν διαβαστεί με το γονέα. Κάποιοι γονείς το διαβάζουν και σε παιδιά από 4 ετών και άνω.
Το βιβλίο είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα για κάθε ηλικία. Κι αυτό για τρεις λόγους.
α) Μορφές – σύμβολα
Οι δύο βασικές μορφές, ο μαθητής και ο δάσκαλος, είναι μορφές – σύμβολα. Θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε άλλες καταστάσεις και να πάρουν άλλα πρόσωπα, ανάλογα με το τι θυμίζουν στον καθένα μας.
Ο «Λευτέρης» δεν είναι απαραίτητο να είναι ένα παιδί με σωματική αναπηρία. Θα μπορούσε να είναι ένα παιδί με οποιαδήποτε άλλη δυσκολία που το κάνει να νιώθει κατώτερο. Θα μπορούσε να είναι ένας ενήλικας που διανύει μια σκοτεινή περίοδο στη ζωή του, για οποιοδήποτε λόγο! Που νιώθει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει πλέον, ότι δεν έχει κανένα μέλλον πια και καμία ελπίδα να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό.
Ο «κύριος Άγγελος» είναι, αρχικά, το πρότυπο του δασκάλου. Είναι ο δάσκαλος που δεν ενδιαφέρεται μόνο για τη γνώση, αλλά σκύβει με αγάπη πάνω από το πρόβλημα του μαθητή του. Θέλει να τον βοηθήσει να το δεχτεί και να το διαχειριστεί. Αυτό το ειλικρινές ενδιαφέρον είναι το σημείο – κλειδί για οποιονδήποτε ασχολείται με παιδιά. Έτσι, το βιβλίο θα «μιλήσει» υπέροχα σε κάθε εκπαιδευτικό, αλλά και παιδίατρο και γονέα και σε οποιονδήποτε βρίσκεται κοντά σε παιδιά. Δείχνει ξεκάθαρα πώς το περιβάλλον του παιδιού και η ενθάρρυνση που λαμβάνει από τους άλλους, το βοηθούν να ξεπεράσει την ηττοπάθειά του!
β) Bullying
Το βιβλίο «Ποτέ μην τα παρατάς!» κάνει σαφείς αναφορές στο bullying. Στις πρώτες κιόλας προτάσεις, δηλώνεται ότι ένας από τους βασικούς λόγους που ο Λευτέρης αισθάνεται μειονεκτικά, είναι τα πειράγματα και οι κοροϊδίες των συμμαθητών του για τη σωματική του αδυναμία.
Στη συνέχεια, φαίνεται με ποιο τρόπο ο εκπαιδευτικός χειρίζεται το θέμα. Φροντίζει να δείξει σε όλα τα παιδιά πως ο Λευτέρης έχει τη δική του αξία, όπως όλοι.
γ) Δίδαγμα για όλους
Το δίδαγμα του βιβλίου είναι ένα μάθημα αισιοδοξίας και ελπίδας, πανανθρώπινο. Μας προτρέπει να μην τα παρατήσουμε ποτέ! Όταν νομίζουμε ότι όλες οι ευκαιρίες έχουν χαθεί, μας θυμίζει ότι υπάρχουν κοντά μας άνθρωποι που θα μας πιάσουν από το χέρι και θα μας βοηθήσουν να δούμε μια άλλη οδό.
Η υπέροχη εικονογράφηση
Το βιβλίο συνοδεύει η καταπληκτική εικονογράφηση της κυρίας Τέτης Σώλου. Έχει εικονογραφήσει στο παρελθόν πληθώρα παιδικών βιβλίων και το στιλ της είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από πολλούς.
Η εικονογράφηση είναι ένα από τα ωραιότερα κομμάτια του βιβλίου. Είναι πολύ ζωντανή και παραστατική, σε υπέροχη αντιστοιχία με το κείμενο. Γι’ αυτό το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί από μικρότερες ηλικίες μαζί με τον γονέα.
Αλλά και η ίδια η κυρία Σώλου ένιωσε ότι το κείμενο την ενέπνευσε μοναδικά. Της έδωσε συμβολισμούς που τη βοήθησαν να δημιουργήσει το όμορφο αποτέλεσμα! Το έγραψε η ίδια στο προσωπικό της blog ότι θαύμασε το κείμενο που τροφοδότησε τη φαντασία της.
Πώς γεννήθηκε το βιβλίο;
Το βιβλίο έχει βραβευτεί σε λογοτεχνικό διαγωνισμό και έχει μια μικρή ιστορία την οποία αφηγήθηκε η αδελφή της Ελένης Ηλιάδου Μαρία.
« Εγώ εκείνο το διάστημα είχα γράψει κάποια δικά μου διηγήματα και έψαχνα λογοτεχνικούς διαγωνισμούς για να τα στείλω. Ανάμεσα σε αυτούς βρήκα τον Ε’ Διαγωνισμό Διηγήματος «Στέλιος Ξεφλούδας» με θέμα «Το Σχολείο» που ήταν σε εξέλιξη εκείνη την περίοδο. Όταν η Ελένη μού είπε το θέμα του δικού της διηγήματος, της είπα αμέσως για το Διαγωνισμό που είχα ανακαλύψει! Το θέμα του ταίριαζε τέλεια με το γραπτό της!
Έτσι, αποφασίσαμε να στείλουμε και οι δύο τις συμμετοχές μας, η Ελένη με το «Λευτέρη» κι εγώ με ένα διήγημα ενηλίκων. Για λόγους διαφάνειας της διαδικασίας, οι συγγραφείς συμμετείχαν στο διαγωνισμό με ψευδώνυμα. Επομένως, η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού δε γνώριζε τη συγγένειά μας. Όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα και αποκαλύφθηκε η ταυτότητα των συμμετεχόντων, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μας και για την επιτροπή το ότι 2 αδερφές διακρίθηκαν στον ίδιο διαγωνισμό.
Από την πρώτη στιγμή που διάβασα το χειρόγραφο της Ελένης, είχα πιστέψει πολύ σε αυτή την ιστορία! Πίστευα ότι άξιζε το Α’ Βραβείο! Τελικά εγώ πήρα έπαινο, το κείμενο του Λευτέρη, όμως, απέσπασε το Γ’ Βραβείο στο Διαγωνισμό!
Να σημειωθεί ότι ο Διαγωνισμός δεν αφορούσε παιδικά βιβλία. Γι’ αυτό και είναι αξιοθαύμαστο το πώς ο «Λευτέρης» βραβεύτηκε σε Διαγωνισμό Διηγήματος γενικού περιεχομένου και στη συνέχεια κέντρισε το ενδιαφέρον των Εκδόσεων Θύρα ως παιδικό βιβλίο! Γι’ αυτό ανέφερα ότι είναι ένα βιβλίο για όλες τις ηλικίες!».
Με λίγα λόγια…
Η Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία που έχει οριστεί για τις 3 Δεκεμβρίου μας δίνει αφορμή να διαβάσουμε στην τάξη αλλά και στο σπίτι το βιβλίο της Ελένης Ηλιάδου. Πόσο χρειαζόμαστε όλοι, παιδιά και μεγάλοι, ένα ανάγνωσμα που μας θυμίζει να μην τα παρατάμε. Να συνεχίσουμε να προσπαθούμε, να σεβόμαστε τους άλλους και να εκτιμούμε όσους μας απλώνουν ένα χέρι βοηθείας.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τις εκδόσεις Σταμούλη που έχουν την κεντρική διάθεση, Τμήμα πωλήσεων, sales@stamoulis.gr, 210-5238305.
Τα άτομα με αναπηρία, αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή ζωή, εφόσον η κοινωνία πολλές φορές δε λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ομάδας πληθυσμού, τις δυνατότητες και τις ειδικές τους ανάγκες. Αναπηρία, πλέον θεωρείται το αποτέλεσμα της σχέσης των ικανοτήτων ενός ατόμου και των απαιτήσεων του περιβάλλοντος. Τα άτομα αυτά βιώνουν συχνά το φαινόμενο του "Κοινωνικού Αποκλεισμού". Αισθάνονται την περιθωριοποίηση και στέρηση της συμμετοχής στα κοινωνικά, δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, που πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους πολίτες ενός κράτους. Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ με τη δική μας. Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Αυτό που πρέπει να επιδιώκεται είναι ο σεβασμός της ατομικής και ομαδικής ιδιαιτερότητας.
Με την αφορμή, λοιπόν, αυτής της ημέρας, θα θέλαμε να σας προτείνουμε το βιβλίο της Ελένης Ηλιάδου Πολυκαρπίδη "ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Θύρα.
Το θέμα
Η Ελένη Ηλιάδου μας αφηγείται την ιστορία του μικρού Λευτέρη και του δασκάλου του, του κυρίου Άγγελου. Περιγράφει το πώς ένας δάσκαλος που ενδιαφέρεται μπορεί να δώσει ώθηση σε ένα παιδί με σωματική αναπηρία. Ο Λευτέρης, ο μικρός μαθητής, αντιμετωπίζει κινητικό πρόβλημα και φοβάται ότι ότι δεν θα μπορεί να καταφέρει πλέον τίποτα στη ζωή του, Μέχρι που ο κύριος Άγγελος, έρχεται σαν… άγγελος και τον βοηθάει να δει μια άλλη οπτική στα πράγματα. Με τη βοήθεια της τέχνης, τον παρακινεί να αξιοποιήσει ένα χάρισμά του. Ένα ταλέντο στη ζωγραφική που ο Λευτέρης ποτέ δεν αξιολόγησε ότι έχει και έτσι να βγει από την απελπισία στην οποία έχει βυθιστεί!
Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται;
Εξ ορισμού, λόγω του ότι το κείμενο είναι αρκετά εκτενές μπορεί να διαβαστεί με άνεση από παιδιά ηλικίας 9 ετών και πάνω.
Ωστόσο, η εικονογράφηση είναι πολύ ζωντανή και παραστατική, γι’ αυτό μπορεί να λειτουργήσει και σε μικρότερα παιδιά, αν διαβαστεί με το γονέα. Κάποιοι γονείς το διαβάζουν και σε παιδιά από 4 ετών και άνω.
Το βιβλίο είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα για κάθε ηλικία. Κι αυτό για τρεις λόγους.
α) Μορφές – σύμβολα
Οι δύο βασικές μορφές, ο μαθητής και ο δάσκαλος, είναι μορφές – σύμβολα. Θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε άλλες καταστάσεις και να πάρουν άλλα πρόσωπα, ανάλογα με το τι θυμίζουν στον καθένα μας.
Ο «Λευτέρης» δεν είναι απαραίτητο να είναι ένα παιδί με σωματική αναπηρία. Θα μπορούσε να είναι ένα παιδί με οποιαδήποτε άλλη δυσκολία που το κάνει να νιώθει κατώτερο. Θα μπορούσε να είναι ένας ενήλικας που διανύει μια σκοτεινή περίοδο στη ζωή του, για οποιοδήποτε λόγο! Που νιώθει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει πλέον, ότι δεν έχει κανένα μέλλον πια και καμία ελπίδα να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό.
Ο «κύριος Άγγελος» είναι, αρχικά, το πρότυπο του δασκάλου. Είναι ο δάσκαλος που δεν ενδιαφέρεται μόνο για τη γνώση, αλλά σκύβει με αγάπη πάνω από το πρόβλημα του μαθητή του. Θέλει να τον βοηθήσει να το δεχτεί και να το διαχειριστεί. Αυτό το ειλικρινές ενδιαφέρον είναι το σημείο – κλειδί για οποιονδήποτε ασχολείται με παιδιά. Έτσι, το βιβλίο θα «μιλήσει» υπέροχα σε κάθε εκπαιδευτικό, αλλά και παιδίατρο και γονέα και σε οποιονδήποτε βρίσκεται κοντά σε παιδιά. Δείχνει ξεκάθαρα πώς το περιβάλλον του παιδιού και η ενθάρρυνση που λαμβάνει από τους άλλους, το βοηθούν να ξεπεράσει την ηττοπάθειά του!
β) Bullying
Το βιβλίο «Ποτέ μην τα παρατάς!» κάνει σαφείς αναφορές στο bullying. Στις πρώτες κιόλας προτάσεις, δηλώνεται ότι ένας από τους βασικούς λόγους που ο Λευτέρης αισθάνεται μειονεκτικά, είναι τα πειράγματα και οι κοροϊδίες των συμμαθητών του για τη σωματική του αδυναμία.
Στη συνέχεια, φαίνεται με ποιο τρόπο ο εκπαιδευτικός χειρίζεται το θέμα. Φροντίζει να δείξει σε όλα τα παιδιά πως ο Λευτέρης έχει τη δική του αξία, όπως όλοι.
γ) Δίδαγμα για όλους
Το δίδαγμα του βιβλίου είναι ένα μάθημα αισιοδοξίας και ελπίδας, πανανθρώπινο. Μας προτρέπει να μην τα παρατήσουμε ποτέ! Όταν νομίζουμε ότι όλες οι ευκαιρίες έχουν χαθεί, μας θυμίζει ότι υπάρχουν κοντά μας άνθρωποι που θα μας πιάσουν από το χέρι και θα μας βοηθήσουν να δούμε μια άλλη οδό.
Η υπέροχη εικονογράφηση
Το βιβλίο συνοδεύει η καταπληκτική εικονογράφηση της κυρίας Τέτης Σώλου. Έχει εικονογραφήσει στο παρελθόν πληθώρα παιδικών βιβλίων και το στιλ της είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από πολλούς.
Η εικονογράφηση είναι ένα από τα ωραιότερα κομμάτια του βιβλίου. Είναι πολύ ζωντανή και παραστατική, σε υπέροχη αντιστοιχία με το κείμενο. Γι’ αυτό το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί από μικρότερες ηλικίες μαζί με τον γονέα.
Αλλά και η ίδια η κυρία Σώλου ένιωσε ότι το κείμενο την ενέπνευσε μοναδικά. Της έδωσε συμβολισμούς που τη βοήθησαν να δημιουργήσει το όμορφο αποτέλεσμα! Το έγραψε η ίδια στο προσωπικό της blog ότι θαύμασε το κείμενο που τροφοδότησε τη φαντασία της.
Πώς γεννήθηκε το βιβλίο;
Το βιβλίο έχει βραβευτεί σε λογοτεχνικό διαγωνισμό και έχει μια μικρή ιστορία την οποία αφηγήθηκε η αδελφή της Ελένης Ηλιάδου Μαρία.
« Εγώ εκείνο το διάστημα είχα γράψει κάποια δικά μου διηγήματα και έψαχνα λογοτεχνικούς διαγωνισμούς για να τα στείλω. Ανάμεσα σε αυτούς βρήκα τον Ε’ Διαγωνισμό Διηγήματος «Στέλιος Ξεφλούδας» με θέμα «Το Σχολείο» που ήταν σε εξέλιξη εκείνη την περίοδο. Όταν η Ελένη μού είπε το θέμα του δικού της διηγήματος, της είπα αμέσως για το Διαγωνισμό που είχα ανακαλύψει! Το θέμα του ταίριαζε τέλεια με το γραπτό της!
Έτσι, αποφασίσαμε να στείλουμε και οι δύο τις συμμετοχές μας, η Ελένη με το «Λευτέρη» κι εγώ με ένα διήγημα ενηλίκων. Για λόγους διαφάνειας της διαδικασίας, οι συγγραφείς συμμετείχαν στο διαγωνισμό με ψευδώνυμα. Επομένως, η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού δε γνώριζε τη συγγένειά μας. Όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα και αποκαλύφθηκε η ταυτότητα των συμμετεχόντων, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μας και για την επιτροπή το ότι 2 αδερφές διακρίθηκαν στον ίδιο διαγωνισμό.
Από την πρώτη στιγμή που διάβασα το χειρόγραφο της Ελένης, είχα πιστέψει πολύ σε αυτή την ιστορία! Πίστευα ότι άξιζε το Α’ Βραβείο! Τελικά εγώ πήρα έπαινο, το κείμενο του Λευτέρη, όμως, απέσπασε το Γ’ Βραβείο στο Διαγωνισμό!
Να σημειωθεί ότι ο Διαγωνισμός δεν αφορούσε παιδικά βιβλία. Γι’ αυτό και είναι αξιοθαύμαστο το πώς ο «Λευτέρης» βραβεύτηκε σε Διαγωνισμό Διηγήματος γενικού περιεχομένου και στη συνέχεια κέντρισε το ενδιαφέρον των Εκδόσεων Θύρα ως παιδικό βιβλίο! Γι’ αυτό ανέφερα ότι είναι ένα βιβλίο για όλες τις ηλικίες!».
Με λίγα λόγια…
Η Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία που έχει οριστεί για τις 3 Δεκεμβρίου μας δίνει αφορμή να διαβάσουμε στην τάξη αλλά και στο σπίτι το βιβλίο της Ελένης Ηλιάδου. Πόσο χρειαζόμαστε όλοι, παιδιά και μεγάλοι, ένα ανάγνωσμα που μας θυμίζει να μην τα παρατάμε. Να συνεχίσουμε να προσπαθούμε, να σεβόμαστε τους άλλους και να εκτιμούμε όσους μας απλώνουν ένα χέρι βοηθείας.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τις εκδόσεις Σταμούλη που έχουν την κεντρική διάθεση, Τμήμα πωλήσεων, sales@stamoulis.gr, 210-5238305.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου