Κριτική Βιβλίου “Κουμκουάτ έκει όπου ρίζωσε η καρδιά” της Πηνελόπης Κουρτζή

Η ιστορία μας μεταφέρει στην Άρτα του 1902 μέχρι και μετά τη λήξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Μία ζωή μέσα στις εμπειρίες, τα πλούτη, τη φτώχεια και την ανέχεια. Και όλη η ιστορία στροβιλίζεται με εξαιρετικό τρόπο γύρω από το θρύλο της Αγίας Θεοδώρας, πολιούχος της πόλης και του δέντρου, της αυλής του σπιτιού της Βασιλικής, κουμκουάτ. Το άρωμα του οποίου με πλάνεψε και με μετέφερε νοηρά εκεί, στη σκιά του δέντρου όπου η Βασιλική καθόταν με τις ώρες και αναπολούσε το παρελθόν, ζούσε το παρόν και φανταζόταν το μέλλον.
Πρόκειται για ένα από τα λίγα βιβλία, τα οποία διαβάζονται απνευστί! Όμορφες εικόνες, μοναδική ψυχογράφηση των χαρακτήρων, όλοι οι ήρωες έχουν κάποιο δίδαγμα να σου δώσουν...
Το μότο του Χαρίλαου μπορεί να αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία σου: “Η ζωή είναι μια βόλτα”. Η ζωντάνια για τη ζωή από τη Σμυρνιά Παρέσα. Η ανεξάντλητη αγάπη της Βασιλικής. Η δύναμη ψυχής της Φωτεινής. Τα παιδιά Κώστας, Πάνος, Σπύρος και Θεοδώρα είχαν κάτι να πουν με τη σειρά τους...
Τι ταξίδι; Τι εικόνες; Τι γαλήνη σου γεμίζει τη ψυχή σου αυτό το αριστούργημα; Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ. Αγάπη, πάθος, έρωτας, φιλία, προδοσία, εμπιστοσύνη, το σύμβολο της πίστης, μέσω της Αγίας Θεοδώρας, και το δέντρο κουμκουάτ, πρωταγωνιστές στην ιστορία. Σίγουρα η γεύση του γλυκού κουμκουάτ μου έμεινε, αν και δεν την έχω δοκιμάσει η φαντασία μου έφτασε μέχρι εκεί. Έτσι είναι η ζωή, σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση και σου διδάσκει πως στην επόμενη στροφή ίσως αλλάζει η ρότα σου, η οποία πότε έχει ανηφόρα, πότε ισάδι και πότε κατηφόρα. Αλλά ποτέ δεν πρέπει να επελπιζόμαστε αλλά να παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο που ίσως ξυπνήσει με μία λιακάδα που θα ανθίσει όλα τα λουλούδια της ψυχής μας για να ευωδιάσει τη ζωή μας.