Συζητώντας με τον Δημήτρη Μαμαλούκα

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;

Δ.Μ.: Ο Στίβεν Κινγκ.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Δ.Μ.: Τα τέρατα των θαλασσών - Ιούλιος Βερν

Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;

 

Δ.Μ.: Ζωή.

Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσή σας;

Δ.Μ.: Η καθημερινή μας ζωή κι ό,τι τη συνοδεύει.

Ερώτηση 5η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

 

Δ.Μ.: Η αχαλίνωτη φαντασία μου.

Ερώτηση 6η: Πως θα χαρακτηρίζατε το νέο σας βιβλίο "Οι 4 ξεχωριστοί ντετέκτιβ: Η μεγάλη ληστεία της χρηματαποστολής";

 

Δ.Μ.: Μια παιδική αστυνομική περιπέτεια με πολλή φαντασία.

Ερώτηση 7η: Φέτος εκδώσατε δύο βιβλία, ένα αστυνομικό και ένα εφηβικό. Ποιο έχει πιο απαιτητικό κοινό κατά τη γνώμη σας;

Δ.Μ.: Το παιδικό-εφηβικό. Τα παιδιά έχουν αλάθητο ένστικτο.

Ερώτηση 8η: Το βιβλίο σας "Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών" σας πήρε πολλά χρόνια για να το γράψετε. Ποιο κομμάτι σας δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί;

Δ.Μ.: Το κομμάτι της σύνθεσης της πλοκής. Απλώς δεν ήταν καθόλου εύκολο να συνδυαστούν όλοι οι παράγοντες.

Ερώτηση 9η: Αλήθεια γιατί θελήσατε να μας χαρίσετε αυτό το εξαιρετικό βιβλίο, κατά τη γνώμη μου, με θέμα τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και την Ιταλία και όχι κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα, η οποία και αυτή "πληγώθηκε" από πολλές τρομοκρατικές οργανώσεις, κυριότερη την "17 Νοέμβρη";

 

Δ.Μ.: Για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως διότι η 17 Νοέμβρη είναι πολύ φρέσκια υπόθεση για να στη πλεχτεί πάνω της ένα μυθιστόρημα, αλλά κι επειδή δεν ήθελα να ασχοληθώ με την εγχώρια τρομοκρατία.

Ερώτηση 10η: Διαβάζοντας το βιβλίο βλέπουμε τον συσχετισμό που προκύπτει μεταξύ του Αλεσάντρο και των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Ήταν ένας επιτυχημένος συνδυασμός που άφηνε στον αναγνώστη το αίσθημα της αγωνίας και της κορύφωσής της. Είναι ομολογουμένως κάτι σπάνιο. Πιστεύετε πως είναι εύκολη η διατήρηση της αγωνίας σε μία αστυνομική ιστορία;

Δ.Μ.: Εύκολη δεν είναι καθόλου, αλλά είναι απαραίτητη κατά τη γνώμη μου. Είναι ένα από τα βασικά συστατικά που επιζητώ σ’ ένα αστυνομικό βιβλίο και φυσικά δεν το παραλείπω στα δικά μου.

Ερώτηση 11η: Ο αναγνώστης μπορεί να μπερδέψει τη μυθοπλασία με τα αληθινά γεγονότα του βιβλίου. Θα θέλατε να μας πείτε ποια κομμάτια ήταν αληθινά, γιατί φαντάζομαι πως πολλοί δεν γνωρίζουν το συγκεκριμένο θέμα;

 

Δ.Μ.: Αληθινά είναι το βομβιστικό χτύπημα στο σταθμό της Μπολόνια, η επιχείρηση στη βία Φράκια στη Τζένοβα, και γενικά ό,τι περιγράφει ως ιστορικό στοιχείο ο Γκαμπριέλε. Φανταστικά είναι ο πυρήνας Λορούσο (ο οποίος είναι υπαρκτό πρόσωπο) και η απαγωγή του Ντε Σάντις με την οποία αρχίζει και το βιβλίο.

Ερώτηση 12η: Βλέπουμε μία μητέρα να φτάνει σε ακραίες καταστάσεις για να ανακαλύψει την αλήθεια για την εξαφάνιση του παιδιού της. Συμβουλευτήκατε κάποιον ψυχολόγο ή σας βγήκε αβίαστα αυτή η στάση της Κιάρας;

Δ.Μ.: Δε συμβουλεύομαι ποτέ κάποιον ψυχολόγο. Τα αφήνω όλα στη φαντασία μου.

Ερώτηση 13η: Ο Νικόλα ήταν ο πιο πολυπαθής ήρωας του βιβλίου. Ήθελε να ανακαλύψει την αλήθεια και έψαξε πολύ το θέμα της εξαφάνισης. Αυτό είχε και κάποιες απρόβλεπτες εξελίξεις για τον ίδιο και τη ζωή του που τέθηκε σε κίνδυνο. Ένας καλός ερευνητής πιστεύετε πως πρέπει να ρισκάρει την ίδια του τη ζωή προκειμένου να βρει την άκρη του μίτου;

Δ.Μ.: Εξαρτάται πόσο θέλει να λύσει μια υπόθεση. Ο Νικόλα αν ήξερε πόσο θα έμπλεκε θα έμενε απέξω απ’ την υπόθεση. Γενικώς είναι ένας τύπος που κοιτάζει περισσότερο τον εαυτό του.

Ερώτηση 14η: Ας μιλήσουμε λίγο και για το παιδικό σας βιβλίο "Οι 4 ξεχωριστοί ντετέκτιβ: Η μεγάλη ληστεία της χρηματαποστολής". Από το αστυνομικό μυθιστόρημα, καταφέρνετε να μας ταξιδέψετε σε μία περιπέτεια για τους μικρούς μας, και όχι μόνο, φίλους. Πιστεύετε πως για να γίνει κάποιος ντετέκτιβ οφείλει να αγαπήσει αυτό το επάγγελμα και ό,τι αυτό πρεσβεύει από μικρή ηλικία;

 

Δ.Μ.: Δε νομίζω, οι αληθινοί ντετέκτιβ διαφέρουν πολύ από τους παιδικούς ήρωες μου που είναι γεμάτοι φαντασία και δίψα για περιπέτεια.

Ερώτηση 15η: Στο βιβλίο αυτό μεταφερόμαστε στον Χαμένο Παράδεισο. Ποιος είναι ο δικός σας πιθανός "χαμένος παράδεισος";

Δ.Μ.: Η παιδική μου ηλικία.

Ερώτηση 16η: Πιστεύετε πως τα παιδιά έχουν άλλη κρίση από τους μεγάλους, δηλαδή μπορούν να φτάσουν χωρίς φόβο μέχρι το τέλος προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους; Και αν ναι γιατί;

Δ.Μ.: Τα παιδιά έχουν μια δική τους λογική και μια κρίση που σπάνια λαθεύει. Ίσως είναι ένα ένστικτο που τα καθοδηγεί και τα προστατεύει.

Ερώτηση 17η: Οι "υπερφυσικές" δυνάμεις που αποκτούν οι τέσσερις αυτοί φίλοι και μία αλλόκοτη φιλία, μεταξύ των παιδιών και του καθηγητή Άντζελο Μακ Λουκ, είναι τα κυριότερα ατού της ιστορίας σας. Πιστεύετε πως η φιλία και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις δυνατότητές μας είναι αυτά που κάνουν έναν άνθρωπο πλήρη ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι ή/και αιτίες;

Δ.Μ.: Πιστεύω στη φιλία και την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Η πίστη στον εαυτό μας είναι εξίσου σημαντική. Όποιος τα έχει αυτά είναι τυχερός.

Ερώτηση 18η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Δ.Μ.: Σας ευχαριστώ που με διαλέξατε.

Ερώτηση 19η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;

Δ.Μ.: Μέσα στο 2017 θα βγει η δεύτερη περιπέτεια των 4 ξεχωριστών ντετέκτιβ κι ελπίζω το επόμενο βιβλίο μου ενηλίκων, αστυνομικό κι αυτό.

Ερώτηση 20η: Γιατί πιστεύετε πως οι Έλληνες αναγνώστες δεν εμπιστεύονται την ελληνική λογοτεχνία και καταφεύγουν στην ξένη ή κάποιοι γενικότερα τη σύγχρονη λογοτεχνία ασχέτως χώρας προέλευσης; Υπάρχει κάτι που κατά τη γνώμη σας διακρίνει την ελληνική από την ξένη, τη σύγχρονη από την κλασική ή θεωρείτε πως είναι απλώς μία μόδα αυτής της εποχής;

 

Δ.Μ.: Διότι ουδείς προφήτης στον τόπο του. Ο Έλληνας αναγνώστης ίσως και δικαιολογημένα, αφού έχει καεί πολλές φορές από κακά βιβλία, δεν εμπιστεύεται τον Έλληνα συγγραφέα. Συχνά όμως είναι και προκατειλημμένος πιστεύοντας ότι είναι αδύνατον κάποιος άλλος που ζει στην ίδια πόλη μ’ αυτόν να γράψει ένα αξιόλογο βιβλίο. Δεν υπάρχει γιατριά.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα όλα τα βιβλία σας!!!

 

Δ.Μ.: Εγώ σας ευχαριστώ!

 

 

 

 

 

 

 

Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα όπου και κατοικεί. Έχει γράψει τα αστυνομικά μυθιστορήματα Ο Μεγάλος Θάνατος του Βοτανικού, Η απαγωγή του εκδότη, Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα (υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών ΕΚΕΒΙ - ΕΡΤ 2007), Η μοναξιά της ασφάλτου, καθώς και τα μυθιστορήματα Κοπέλα που σε λένε Φίνι (μεταφράστηκε στα τουρκικά) και Κράτα μου το χέρι.

Το πρώτο του βιβλίο, Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη ενώ διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες. Έχει γράψει επίσης το τετράτομο έργο παιδικής λογοτεχνίας Κρις Πινόκιο – Νοεμί Αστράκη, Τα Παιδιά του Χρόνου. Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών είναι το πέμπτο του αστυνομικό μυθιστόρημα.

(2016) Η μεγάλη ληστεία της χρηματαποστολής, Κέδρος

(2016) Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών, Κέδρος

(2016) Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα, Κουκουνάρι

(2014) Η μοναξιά της ασφάλτου, Κουκουνάρι

(2014) Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού, Κουκουνάρι

(2013) Κρις Πινόκιο - Νοεμί Αστράκη. Τα παιδιά του χρόνου. Ο μοναδικός Άλμπερτ, Κουκουνάρι

(2013) Κρις Πινόκιο - Νοεμί Αστράκη: Τα παιδιά του χρόνου: Η χώρα της βροχής, Κουκουνάρι

(2012) Κράτα μου το χέρι, Ψυχογιός

(2012) Κρις Πινόκιο - Νοεμί Αστράκη: Τα παιδιά του χρόνου: Ένα ασυνήθιστο σχολείο, Ψυχογιός

(2012) Κρις Πινόκιο - Νοεμί Αστράκη: Τα παιδιά του χρόνου: Μια περίεργη χρονομηχανή, Ψυχογιός

(2011) Κρις Πινόκιο - Νοεμί Αστράκη: Τα παιδιά του χρόνου: Ένα ασυνήθιστο σχολείο, Ψυχογιός

(2009) Κοπέλα που σε λένε Φίνι, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

(2008) Η μοναξιά της ασφάλτου, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

(2007) Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2005) Η απαγωγή του εκδότη, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2003) Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού, Εκδόσεις Καστανιώτη

(1999) Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα, Απόπειρα

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2012) Έρως 13, Ψυχογιός

(2012) Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα, Εκδόσεις Καστανιώτη

(2011) Είσοδος κινδύνου, Μεταίχμιο

(2011) Το τελευταίο ταξίδι, Μεταίχμιο

(2010) Ελληνικά ονόματα, Κέδρος

(2008) Υπόγειες ιστορίες, Athens Voice

(2007) Ελληνικά εγκλήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη

 

 

 

 

 

Η μεγάλη ληστεία της χρηματαποστολής

Ο Ντιν Κόνραντ και ο κολλητός του, ο Τζέι Παπαδογιαννακόπουλος, ζουν σε μια μικρή πόλη που λέγεται Χαμένος Παράδεισος και τελειώνουν το δημοτικό. Ο Ντιν μένει με τις αδερφές του, τη Μαίρη και τη μικρή Σάλι, και το όνειρό του είναι να γίνει ντετέκτιβ. Οι τέσσερίς τους έχουν φτιάξει μια ειδική ομάδα.
Όταν ένα πρωινό άγνωστοι κλέβουν μια χρηματαποστολή κι αρπάζουν 1.000.000 δολάρια, τα παιδιά αποφασίζουν να λύσουν το μυστήριο.
Κατά τη διάρκεια των ερευνών βρίσκουν τυχαία μια παράξενη ολοστρόγγυλη σφαίρα. Κι έπειτα αποκτούν υπερφυσικές δυνάμεις. Ο Ντιν νομίζει ότι μπορεί να κλείσει ένα συρτάρι μόνο μ’ ένα κοίταγμα και η Μαίρη ότι μπαίνει στο ίντερνετ μονάχα με τη σκέψη της.
Τι θα γίνει στο τέλος;
Θα λύσουν το μυστήριο της κλοπής των χρημάτων;
Τι ρόλο θα παίξει ο αλλόκοτος καθηγητής Άντζελο Μακ Λουκ, που οι φήμες λένε ότι κάνει απαγορευμένα πειράματα;
Και οι δυνάμεις της σφαίρας; Πόσο θα τους επηρεάσουν και θα αλλάξουν τη ζωή τους;
Η πρώτη περιπέτεια των 4 ξεχωριστών ντετέκτιβ!

 

 

 

 

 

Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών

 Όταν ο νεαρός φοιτητής Αλεσάντρο Φοντάνα εξαφανίζεται ξαφνικά από την Μπολόνια, η μητέρα του ζητάει τη βοήθεια του Γκαμπριέλε Αμπιάτι, παλιού της γνωστού και ερασιτέχνη ντετέκτιβ. Ο Γκαμπριέλε με τη βοήθεια του φίλου του, Νικόλα Μιλάνο, αναζητούν την τύχη του νεαρού σε μια σκοτεινή κι εχθρική Ιταλία, μέχρι που ένας γνωστός συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας εκδίδει το τελευταίο του μυθιστόρημα. Το βιβλίο θα κινητοποιήσει έναν ολόκληρο μηχανισμό αντιδράσεων αφού φαίνεται να ξεθάβει θανάσιμα μυστικά, καλά κρυμμένα μέχρι τότε, μιας τρομοκρατικής ομάδας που έδρασε στο Μιλάνο τα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του ’70, και να σχετίζεται άμεσα με την εξαφάνιση του Αλεσάντρο.

Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών είναι μια καταβύθιση στα μολυβένια χρόνια, με τις πολιτικές ανακατατάξεις, τα κλασικά αυτοκίνητα, τα μικρά μουσικά γκρουπ προγκρέσιβ, την αμφισβήτηση, αλλά κυρίως με τη σκιά των τρομοκρατικών ομάδων…

Η εκδίκηση και το αίμα θα έχουν τον πρώτο λόγο σ’ αυτή τη νέα υπόθεση του Νικόλα Μιλάνο και του Γκαμπριέλε, ηρώων της Χαμένης Βιβλιοθήκης του Δημητρίου Μόστρα.

«Όταν πήγαμε στο Μιλάνο, ήταν μια τρέλα. Μέναμε όπου βρίσκαμε, σε πάρκα, σε σταθμούς, σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, σε κοινόβια, μας φιλοξενούσαν άγνωστοι τύποι που γνωρίζαμε σε πλατείες, σε διαδηλώσεις. Ήταν η εποχή με τις απεργίες, τα συνδικάτα, το ξύλο, τις δολοφονίες, τις βόμβες… Όπως είπε κάποιος, “το πρωί ανάβαμε το ραδιόφωνο, για να μάθουμε ποιον είχαν πυροβολήσει το προηγούμενο βράδυ οι τρομοκρατικές ομάδες”. Τα ταραγμένα χρόνια, Νικόλα. Τα μολυβένια χρόνια».