Συζητώντας με την Αδαμαντία Αλατάρη

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Α.Α.: Επειδή έχω διαβάσει πολλά καλά βιβλία στη ζωή μου από μικρή θα ήταν δύσκολο να διαλέξω έναν αγαπημένο συγγραφέα. Πάντα μου άρεσε να διαβάζω Έλληνες παραδοσιακούς συγγραφείς που είχαν και έχουν να προσφέρουν αξίες στους σημερινούς αναγνώστες. Κάποιοι απ' τους αγαπημένους μου συγγραφείς είναι η Πηνελόπη Δέλτα, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, η Γαλάτεια Γρηγοριάδου Σουρέλη και άλλοι.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Α.Α.: Το πρώτο βιβλίο που διάβασα ειλικρινά δεν το θυμάμαι. Εκείνο που θυμάμαι είναι ότι, όταν βρισκόμουν στις μεγάλες τάξεις του δημοτικού είχα ένα μπλοκάκι κι έγραφα τον τίτλο του βιβλίου, τον συγγραφέα και κομμάτια του βιβλίου που μου έκαναν εντύπωση απ' τα βιβλία που διάβαζα. Έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία από μικρή ανταλλάσοντας κάποια απ' αυτά με φίλες ή παίρνοντας βιβλία από τη δανειστική βιβλιοθήκη της περιοχής που έζησα.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Α.Α.: Από μικρή έγραφα ποιήματα. Όλα όσα ζούσα κι ένιωθα τα "έκλεινα" ,τα έγραφα μέσα στα ποιήματά μου. Αργότερα διάφορα γεγονότα που έζησα ή άκουσα χαράχτηκαν βαθιά μέσα μου. Αυτά θέλησα να τα αφήσω παρακαταθήκη πρώτα στα πέντε παιδιά μου, μετά στους μαθητές μου και έπειτα σ' όλα τα παιδιά του κόσμου. Σκέφτηκα ότι η συγγραφή είναι προσφορά προς όλους κι έτσι το όνειρό μου με τη βοήθεια του Θεού έγινε πραγματικότητα.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε τα βιβλία σας “Σμύρνη μου παραμυθένια” και “Η γιαγιά μου... η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ”;

Α.Α.: Πολύ ωραία ερώτηση! Αν θα χαρακτήριζα τα δύο αυτά βιβλία που έχουν σχέση με τη Μ. Ασία θα έλεγα ότι είναι καθαρά Ελληνικά, ανθρωποκεντρικά, ιστορικά, ταξιδιωτικά, νοσταλγικά.

Ερώτηση 5η: Ξεκινώντας με το βιβλίο σας “Σμύρνη μου παραμυθένια”, το οποίο αποτελείται από τρια παραμύθια: “Η Κουκουμαγκίνα”, “Το Κουμούδεντρο” και “Ο ψαράς και το ψάρι”. Η Κουκουμαγκίνα είναι μία φτωχή κοπέλα με πολλές αρετές. Μία εξ αυτών είναι η ελπίδα. Πολλοί άνθρωποι της σύγχρονης εποχής χάνουν την ελπίδα και τη χαρά από τη ζωή τους. Ποια συμβουλή θα τους δίνατε προκειμένου να τα ξαναβρουν;

Α.Α.: Πραγματικά πολλοί άνθρωπο σήμερα χάνουν την χαρά και την ελπίδα στη ζωή. Αυτό το φαινόμενο υπήρχε και παλαιότερα, αλλά όχι σε τόσο μεγάλη έκταση. Σκέπτομαι ότι οι άνθρωποι σήμερα χάσαμε την πυξίδα μας και τρέχουμε στις απολαύσεις, στην πρόχειρη ηδονή και το εύκολο χρήμα χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς θυσία. Ο εαυτός μου, το εγώ μου, πάνω απ' όλα, γι αυτό μετά ''χάνω και χάνομαι'' και όλοι οι άλλοι μου φταίνε. Η δικαιολογία πρώτη... Η αγάπη ξεθύμανε, γιατί δεν έχω μάθει ότι μόνο, όταν δίνω αγάπη παίρνω αγάπη και χαρά, και θέλω μόνο οι άλλοι ,εγωιστικά να με αγαπούν. Η Κουκουμαγκίνα δεν απελπίζεται, δεν χάνει το θάρρος της, γιατί μέσα της ξέρει ότι "ο Θεός δεν αφήνει" άμα και εμείς του αφεθούμε ελεύθερα ζητώντας τη Βοήθεια Του".

Ερώτηση 6η: Το Κουμούδεντρο κρύβει μέσα του έναν χρυσό θησαυρό. Κάποιοι θα πάρουν λίγα κομμάτια και άλλοι θα θελήσουν να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν να χωρέσουν οι τορβάδες τους. Γιατί θεωρείτε ότι πολλοί άνθρωποι γίνονται άπληστοι, ακόμα και αυτοί που έχουν την οικονομική επιφάνεια και άνεση να ζήσουν καλά τόσο οι ίδιοι όσο και τα εγγόνια τους;

Α.Α.: Κάποιοι άνθρωποι γίνονται άπληστοι, γιατί έχουν κάνει Θεό τους το χρήμα και νομίζουν ότι όλα τα προβλήματα τους θα τα λύσουν με αυτό.Το χρήμα ,αν δε γίνει καλή χρήση γίνεται σαράκι και σε καταστρέφει. Δεν είναι έτσι όμως! Μου έλεγε τις προάλλες ένας νέος 30 χρονών, όταν του είπα να βρει μία καλή κοπέλα και να παντρευτεί, να του βρω μια πλούσια κοπέλα και δεν τον νοιάζει τίποτα άλλο... Πραγματικά λυπήθηκα πολύ! Σκέφτηκα σε τι βάση θα έχτιζε το γάμο του και τι παιδιά θα έκανε, αν έκανα δηλαδή, γιατί αυτό χρειάζεται τόλμη και ηρωισμό σήμερα! Με τέτοια βάση, με τέτοια μυαλά το οικοδόμημα της οικογένειας δε στέκεται και συγχρόνως δεν λύνονται και τα προβλήματα.

Ερώτηση 7η: Ένα ψάρι αλλιώτικο από τα άλλα μας παρουσιάζεται στο τρίτο σας παραμύθι. Εκεί, το ψάρι μιλάει και πραγματοποιεί ευχές. Η γυναίκα του ψαρά θα δείξει αχόρταγη στην ευχή που θα πραγματοποιηθεί, ζητώντας και άλλα πολλά. Τι είναι αυτό που ωθεί έναν άνθρωπο να ζητάει συνεχώς υλικά αγαθά και να χάνει την ουσία της αληθινής ζωής;

Α.Α.: Όπως το είπατε'' να χάνει την ουσία της αληθινής ζωής.''.Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας και ζητάμε την ευτυχία στα υλικά αγαθά και όσο τη ζητάμε σ' αυτά τόσο αυτή η ευτυχία απομακρύνεται. Γινόμαστε πολλές φορές άπληστοι. Η τηλεόραση και το internet είναι τα μέσα αυτά που μας μπερδεύουν που μας δείχνουν έναν δρόμο απατηλό, μαύρο και αποτυχημένο. Ας παρακαλέσουμε ν' ανοίξουν τα μάτια της ψυχής μας, να δούμε καθαρά την Ουσία, να δούμε το νόημα, αυτό που λείπει απ' την καρδιά μας και να γεμίσουμε το κενό της με Φως Ουράνιο. Ας δίνουμε από αυτά που έχουμε στους άλλους χωρίς δισταγμό. Γεμάτοι από έλεος να γινόμαστε παρηγοριά στους άλλους και όχι δυσκολία και άρνηση, γιατί που ξέρουμε αν αύριο βρεθούμε στην ίδια θέση...Ας βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου!

Ερώτηση 8η: Τα τρία παραμύθια σας αποτελούν αφηγήσεις της μικρασιάτισσας γιαγιά σας. Τι σας δίδαξε, το οποίο θα θέλατε να το διδάξετε και σε εμάς. Επίσης, κατά τη γνώμη σας τι σημασία έχουν οι ρίζες ενός ανθρώπου για τη μετέπειτα εξέλιξή του;

Α.Α.: Η μικρασιάτισσα γιαγιά μου, μου δίδαξε με τη ζωή της την υπομονή στις δυσκολίες και την έμπρακτη αγάπη της στο Χριστό. Πέρασε μέσα από το καμίνι πολλαπλών δυσκολιών, ορφάνεια, ξεριζωμό, κατοχή, αρρώστεια κ.λ.π. αλλά η πίστη στα ιδανικά την κραταίωσε και την κράτησε ζωντανή μέχρι τα βαθιά γεράματα. Οι ρίζες ενός ανθρώπου στην εξέλιξη της ζωής του έχουν μεγάλη σημασία και σπουδαιότητα.Οι ρίζες είναι όλη η βάση στη γέννηση ενός προσώπου! Γιατί οι ''πνευματικά καλοί'' πρόγονοι, σε "αναγκάζουν", σε "υποχρεώνουν" να βαδίσεις στα χνάρια τους και να τους ξεπεράσεις σε αρετές και σπουδαιότητα.

Ερώτηση 9η: Ασχολείστε με τη συγγραφή παιδικών και εφηβικών βιβλίων. Ποιο είναι το έναυσμα για να ασχοληθείτε με αυτές τις ηλικιακές ομάδες και όχι με αυτό των ενηλίκων;

Α.Α.: Ασχολούμαι κυρίως με τη συγγραφή παιδικών και εφηβικών βιβλίων ,γιατί ανάμεσα σε παιδιά ζω. Είμαι μητέρα πέντε παιδιών και ευχαριστώ το Θεό για τη μεγάλη τιμή που μου έκανε! Συγχρόνως είμαι δασκάλα. Έχουν περάσει απ' τα χέρια μου εκατοντάδες μαθητές. Έτσι αυτή η επαφή μου με τα παιδιά με ενθουσιάζει και με κάνει να τολμώ να δίνω σ' αυτά την ψυχή μου, μέσα απ' τα βιβλία μου.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε ποια ήταν η αφορμή να γράψετε το βιβλίο σας “Η γιαγιά μου... η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ”, το οποίο αποτελεί τη βιογραφία της γιαγιάς σας;

Α.Α.: Η ίδια η γιαγιά, ο πόνος και ο καημός της για τα μέρη τους, τα μέρη μας ήταν η αφορμή που με έκανε να γράψω αυτά τα δύο βιβλία και συγκεκριμένα το βιβλίο " Η γιαγιά μου... η Μ. Ασία" Αυτά που η γιαγιά μου διηγιόταν δεκάδες βράδια του έτους όταν ήμουν και γω παιδί, τα τύπωσα στο μυαλό μου και τα μετέφερα στο χαρτί, για να μην ξεχαστούν. Λαός που ξέχασε την ιστορία και τον πολιτισμό του δεν μπορεί παρά να πέσει στη λησμονιά.

Ερώτηση 11η: Στο βιβλίο σας θίγετε θέματα όπως η μητρική αγάπη, η οποία άλλοτε είναι εγωιστική και άλλοτε στοργική και ανιδιοτελής. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;

Α.Α.: Η αγάπη δεν έχει όρια. Η αγάπη δεν είναι εγωιστική. Ο εγωισμός είναι το αντίθετο της αγάπης. Όταν κανείς τον έχει και μάλιστα στον υπέρτατο βαθμό είναι γεμάτος φιλαυτία και δεν αγαπά παρά μονάχα τον εαυτό του. Θέλει μόνο να παίρνει όχι να δίνει. Να σας πω το μυστικό της αγάπης. Ο "Καλός" άνθρωπος θέλει συνέχεια να δίνει, γιατί μέσα απ' το δόσιμο απ' το'' άδειασμα'' γεμίζει και ολοκληρώνεται. Κοντά στη γιαγιά την Αδαμαντία, η οποία δίδασκε με την παρουσία της έμαθα την υπομονή στις δυσκολίες, έμαθα την πίστη στο Θεό, έμαθα να ελπίζω και να προχωρώ στη ζωή!

Ερώτηση 12η: Η ιστορία σας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως γλυκόπικρη. Οι θύμισες είναι αυτές που ταξιδεύουν την ψυχή μας στο παρελθόν. Πόσο σημαντικό είναι αυτό για τον καθορισμό του ενήλικου χαρακτήρα ενός ανθρώπου;

Α.Α.: Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις τι έγινε στο παρελθόν, να ξέρεις την αλήθεια, γιατί και αυτήν σήμερα κάποιοι την διαστρεβλώνουν. Γνωρίζοντας την αλήθεια βαδίζεις στο μέλλον όσο γίνεται πιο σταθερά και γνώριμα, αποφεύγεις τα λάθη και τις κακοτοπιές.

Ερώτηση 13η: Πολλοί πρόσφυγες, από μαρτυρίες τους και από την αναφορά τους στο βιβλίο σας, γνωρίζουμε ότι μαζί τους πήραν, εκτός από κάποια υλικά αντικείμενα και τις αναμνήσεις τους, πολύτιμα αγαθά όπως οι εικόνες των Αγίων και τα ιερά λείψανά τους. Η πίστη τους στο Θεό ήταν τεράστια. Γιατί η πίστη τη σημερινή εποχή έχει χαθεί κατά την προσωπική σας άποψη;

Α.Α.: Οι πρόσφυγες πραγματικά πήραν τα πολυτιμότερα αντικείμενα που είχαν. Αναρωτιέμαι τι θα κάναμε εμείς σήμερα; Ας αναλογιστούμε σε ποια θέση βρισκόμαστε. Μάλλον, δεν θα κάναμε το ίδιο και εδώ βρίσκεται η διαφορά. Οι άνθρωποι σήμερα μεθυσμένοι από τα επίγεια αγαθά, μέσα στην ηδονή και τις σωματικές απολαύσεις έχουν απομακρυνθεί από τον Ουρανό. Η παγκοσμιοποίηση έχει κάνει πολύ καλά τη δουλειά της. Σιγά - σιγά μας ποτίζει με σταγόνες αθεΐας και μας απομακρύνει απ' τις αρετές και τις ηθικές αξίες και μεις αφηνόμαστε στη νάρκη της ψευτιάς και της ανηθικότητας και συνηθίζουμε σε αυτούς τους ρυθμούς ή καλύτερα εγκλωβιζόμαστε σ' αυτούς.

Ερώτηση 14η: Ούσα μητέρα πολύτεκνη, εκπαιδευτικός και συγγραφέας χριστιανικών βιβλίων τι είναι αυτό που κάνει ένα παιδί ευτυχισμένο τόσο σε επίπεδο πνευματικό, προσωπικό και κοινωνικό;

Α.Α.: Τα παιδιά, αυτά τα χρόνια αν και είναι πλούσια και γεμάτα, χορτασμένα από υλικά αγαθά τα στερήσαμε από πνευματική τροφή και τα οδηγήσαμε σε κόσμους φανταστικούς, ψεύτικους, απατηλούς μέσα από τα ακατάλληλη βιβλία του σχολείου, τις άσχημες παιδικές ταινίες της τηλεόρασης και το ασυλλόγιστο internet. To παιδί για να ευτυχήσει σε όλα τα επίπεδα πρέπει να νιώθει ότι το φροντίζουν οι γονείς, αγωνιστές που θυσιάζονται ο ένας για τον άλλο. Γονείς που κάθε βράδυ καταθέτουν τα προβλήματα τους σε Αυτόν που μπορεί να βοηθήσει. Γονείς που κάνουν λάθη, αλλά ξέρουν και μετανοούν γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους και όλου του Κόσμου τα παιδιά. Θέλουν εκπαιδευτικούς φωτισμένους, μπουρλοτιέρηδες όπως τους λέω, να ανάβουν ¨φωτιές¨ στις ψυχές των παιδιών. Θέλουν συγγραφείς με χρυσές πένες που θα ξυπνούν το μυαλό και την καρδιά και θα πλάθουν ανθρώπους με όλη τη σημασία της λέξης. Ανθρώπους με τα μάτια χαμηλά και την ψυχή στραμμένη στα ψηλά, στα Επουράνια.

Ερώτηση 15η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Α.Α.: Εκείνο που θα ήθελα να πω στους αναγνώστες μου είναι να διαλέγουν μέσα απ' τα καλά βιβλία τα καλυτέρα, πάντα ν' αντιστέκονται στο ρεύμα της εποχής που θέλει να πνίξει μέσα στα μολυσμένα νερά και να απομακρύνει μικρούς μεγάλους από το "Υδωρ της Ζωής" . Ακόμα να τους πω ότι σε κάθε δυσκολία να παλεύουν αγωνιστικά έχοντας δίπλα τους την Παναγιά μας που πάντα ακούσει, γιατί είναι η Μεγάλη Μάνα.

Ερώτηση 16η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Α.Α.: Ευχαρίστως. Αυτές τις μέρες βρίσκεται στα χέρια μου το καινούριο μας βιβλίο " Στο Άγιον όρος Προσκυνητής ή επισκέπτης" .Νομίζω ότι θα ενθουσιάσει τόσο τ' αγόρια που έχουν πάει ή μπορούν να επισκεφτούν το Άγιον όρος και να γίνουν προσκυνητές του, όσο και τα κορίτσια που νοερώς με τα μάτια της ψυχής μπορούν να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Επίσης τέλος Μαΐου, πρώτα ο Θεός θα έχουμε την " Καλοκαιρινή Συντροφιά" που θα κρατήσει συντροφιά στα παιδιά μας το Καλοκαίρι!

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Α.Α.: Εμείς σας ευχαριστούμε πολύ για την αγάπη και την καλοσύνη που είχατε να μας φιλοξενήσετε σ' αυτήν την εκλεκτή βιβλιοσελίδα που διατηρείτε με πολλή επιμέλεια και φροντίδα. Ευχόμαστε να είστε πάντα καλά για να συνεχίσετε το πολύτιμο έργο σας!

Με πολλή εκτίμηση και αγάπη

Χαρά να έχετε,

Αδαμαντία Αλατάρη

Η Αδαμαντία Αλατάρη είναι πολύτεκνη μητέρα και εργάζεται σε δημόσιο Ελληνικό δημοτικό σχολείο. Μετά τις σπουδές της στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιά έκανε μεταπτυχιακό στην Γενική Παιδαγωγική και στην ψυχολογία.

Για αρκετά χρόνια ασχολήθηκε με την αγιογραφία συμμετέχοντας σε ομαδικές εκθέσεις εικόνων, τόσο σε πολιτιστικές εκδηλώσεις σε δήμους, όσο και σε εκθέσεις πνευματικών κέντρων εκκλησιών.

Μέσα απ΄τον καθημερινό αγώνα τόσο της πολυτεκνίας, όσο και της διδασκαλικής ενασχόλησης γεννήθηκε το συγγραφικό ταλέντο ξεχειλισμένο απ΄το ταξίδι της ζωής της ανάμεσα σε πολλά παιδιά. Στόχος της είναι να εκμυστηρευτεί στις αγνές ψυχούλες των παιδιών το μυστικό προς την αγάπη για το καλό βιβλίο, προς την φύση, προς τον συνάνθρωπο, προς τον Ουρανό! Έτσι τους χάρισε χαρούμενα και χαριτωμένα βιβλία όπως την ποιητική συλλογή «Πάντα θυμάμαι», βραβευμένο απ΄τον Διεθνή Πολιτιστικό Οργανισμό για την ανάπτυξη του πνεύματος και της τέχνης, το βιβλίο «Τα βήματά μου στους Αγίους Τόπους» βραβευμένο από την Μητρόπολη Πειραιώς, το βιβλίο «Η γιαγιά μου…Η Μικρά Ασία», το βιβλίο «Η Κοιμωμένη Σταχτο Χιονάτη », το βιβλίο «Τρεις μέρες…με τους Αγίους», το βιβλίο «Άγιοι Τόποι Εκεί που ο ουρανός…χαμηλώνει», το βιβλίο «Μια μέρα στη Μεγαλόχαρη » κ.λ.π.

Η μεγαλύτερη διάκρισή της στη ζωή είναι η χαρά των παιδιών όταν τα βλέπει να απολαμβάνουν τα βιβλία της.

Και όπως λέει η συγγραφέας «χαρά να έχετε».

(2017) Άγιοι Τόποι, Σαΐτης

(2017) Μια μέρα στη Μεγαλόχαρη, Σαΐτης

(2017) Σμύρνη μου παραμυθένια, Εκδόσεις Έαρ

(2016) Η γιαγιά μου… η Μικρά Ασία, Σαΐτης

(2016) Η κοιμωμένη Σταχτο-Χιονάτη, Σαΐτης

(2016) Τρείς μέρες … με τους Αγίους, Σαΐτης

(2015) Τα βήματά μου στους Αγίους Τόπους, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2001) Πάντα θυμάμαι, Γρηγόρη

 

 

 

 

 

Σμύρνη μου παραμυθένια

Γεύση σμυρναίικης αρχοντιάς με νόημα κι ένας κρυμμένος θησαυρός απ την ευλογημένη ζωή της Σμύρνης βρίσκεται μέσα στο βιβλίο "Σμύρνη μου...Παραμυθένια".

Τα παιδιά μας, ειδικά σ' αυτά τα χρόνια που ζούμε, έχουν ανάγκη από παρηγοριά, από παραμυθία για να ξεπεράσουν τα εμπόδια της ζωής!

Έχουν ανάγκη από τα μεγάλα μηνύματα του Ουρανού, όπως είναι η Αγάπη, η Απλότητα, η Ελπίδα για να πετάξει η ψυχούλα τους Ψηλά !

Το βιβλίο "Σμύρνη μου...Παραμυθένια" περιλαμβάνει τρία παραμύθια. Την "Κουκουμαγκίνα", "Το Κουμούδεντρο", τον "Ψαρά και το ψάρι" κατάλληλα για παιδιά από τριών ετών και πάνω.
Εμπλουτίζεται με χαρούμενες και ωφέλιμες δραστηριότητες και συνοδεύεται από cd αφήγησης των παραμυθιών με επένδυση παραδοσιακής μουσικής.

 

 

 

 

 

Η γιαγιά μου… η Μικρά Ασία

Nα σαι κορίτσι και ν αντιμετωπίζεις την ορφάνια, το θάνατο και τελικά τη Ζωή. Τη ζωή δηλαδή, που υπήρχε σ εκείνα τα Μικρασιάτικα χώματα, μα και σ αυτά εδώ που πατάμε σπουδαίο πράγμα! Όλη της τη ζωή δύσκολη, όλη της η ζωή ένας σταυρός Ζωή και θάνατος ένα πράμα Ζωή και Σταυρός το ίδιο. Αυτή είναι η ζωή της Αδαμαντίας, όπως την έλεγε μέσα απ τις διηγήσεις της όπως την έζησα κι εγώ από Φθινόπωρο προς Καλοκαίρι.