Κριτική Βιβλίου “Η Παναγιά της φωτιάς” του Σπύρου Πετρουλάκη

Η συνέχεια της Εξομολόγησης μας δείχνει τις ζωές των δευτερευόντων ηρώων του πρώτου βιβλίου. Γνωρίζουμε τον Γιώργο, τον πατέρα Θεόφιλο, τον Κωνσταντή, την οικογένεια του παπα – Φώτη, τις άγνωστες πτυχές του Μανούσου που ερωτεύτηκε τρελά το Λενιώ του.
Είναι άκρως συγκινητικό και ιδιαίτερα στη σκηνή του θανάτου του Μανούσου και του Κωνσταντή. Σου προκαλεί τόσο ανάμεικτα συναισθήματα που αναλογίζεσαι πως μπορεί ένα βιβλίο να σου βγάλει τόσο πολύ τον συναισθηματικό κόσμο. Και όμως είναι κάποια αναγνώσματα που το καταφέρνουν.
Μπορεί να διαβαστεί άνετα και ξεχωριστά αφού σου παραθέτει κομμάτια από το πρώτο βιβλίο σε κάποια σημεία για να μην υπάρχουν κενά. Άλλωστε τα κενά της Εξομολόγησης έρχεται αυτό το βιβλίο να σου τα καλύψει και να σε μαγέψει ολοκληρωτικά. Αλήθεια πόση ηρεμία μπορεί να σου προκαλέσει ένα τοπίο και ένα μέρος όπου “κατοικεί” ο Θεός. Η Παναγία αρωγός σε όσους ανθρώπους την χρειάζονται και η ηγουμένη Μαρκέλλα ο αντιπρόσωπός της, η οποία παρόλο τα σφάλματα του παρελθόντος γίνεται ο “μεσάζοντας” των ανθρώπων με το θείο. Και κάπου εκεί μπορεί κάποιος να πει πως τελικά όλα μπορούν να συγχωρεθούν αρκεί να υπάρχει πίστη και αληθινή μετάνοια.




Βασιλική Διαμάντη