Κριτική Βιβλίου “Κάποτε στη Σαλονίκη” της Μεταξίας Κράλλη

Μετά από δύο χρόνια αποχή η συγγραφέας μας ταξιδεύει με ένα ακόμα μυθιστόρημά της. Αυτή τη φορά τελείως κόντρα στα συνηθισμένα που μας έχει μάθει.
Το βιβλίο αυτό μας μεταφέρει σε μία εποχή πριν τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έως και λίγο μετά τη λήξη του.
Στην πολυπρόσωπη και πολυθρησκευτική Θεσσαλονίκη βλέπουμε να επιβιώνουν αρμονικά χριστιανοί και εβραίοι. Η ανιψιά του Μητροπολίτη γνωρίζει την οικογένεια Ματαλών, εβραϊκής καταγωγής. Ένας έρωτας θα αναπτυχθεί σιγά – σιγά μεταξύ της Χριστίνας Παπάζογλου και του Αλμπέρτο Ματαλών. Αλλά οι κοινωνικές ανισότητες γίνονται οι παράγοντες που δεν αφήνουν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί χωρίς ενδοιασμούς και φόβους.
Κοινωνικό, με πολιτικές προεκτάσεις, ανθρώπινο, ρεαλιστικό, ιστορικό, αισθηματικό είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την ιστορία σε μία εποχή βασανισμένη με διώξεις, θανάτους, πείνα και ανέχεια. Μία φιλία δοκιμάζεται για τα μάτια ενός άντρα. Ένας έρωτας περνάει από σαράντα κύματα για λόγους θρησκευτικούς και κοινωνικούς συνάμα. Διαβάζοντας το βιβλίο συναντάμε έρωτες μεταξύ ομόθρησκων και αλλόθρησκων. Άλλοτε νικητής είναι ο έρωτας και άλλοτε όχι. Σίγουρα όμως τα συναισθήματα που μας βγαίνουν διαβάζοντας το βιβλίο είναι ποικίλα. Η ζήλια, ο έρωτας, η αδελφοσύνη, η κατανόηση, η στοργή, η αγάπη, η φιλία και η ανάγκη για γνώσεις μας δίνουν ένα άρτιο μυθιστόρημα από μία συγγραφέα που οι αναγνώστες περίμεναν εδώ και πολύ καιρό κάτι από την ίδια.




Βασιλική Διαμάντη