Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Κριτική Βιβλίου “Όταν μιλούν τα φεγγάρια” της Ελευθερίας Μεταξά

Διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως αναρωτιέμαι αν θα μπορέσει να με συναρπάσει όπως το “Μαύρα σαν το έβενο μαλλιά” και διαπιστώνω πως η γραφή της έχει κάτι που σε ταξιδεύει και σε μεταφέρει στις ιστορίες της γινοντας κομμάτι της.
Η 'Ελενα Αλεξίου ζει τον τέλειο έρωτα και τον τέλειο γάμο. Αλλά όλο αυτό είναι μία ψευδαίσθηση. Κάποια αναπάντεχη στιγμή γίνεται μάρτυρας του πιο σκληρού προσώπου της ζωής, καθώς βρίσκει τον άντρα της, Σταύρο, να κάνει έρωτα με την καλύτερή της φίλη, την Άννα.
Έπειτα από αυτό την περιμένουν αλυσιδωτές αποκαλύψεις όπως το γεγονός ότι αυτή η σχέση χρονολογείται πολύ πριν τη δική τους σχέση. Μετά το θάνατο του συζύγου της θα ξεκινήσει να ξετυλίγεται μία ιστορία περίεργη.
Θάνατοι και δολοφονίες δικών της ανθρώπων θα περιπλέξουν τη δινή κατάσταση στην οποία θα βρεθεί η Έλενα.
Ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά που γίνονται εις βάρος της; Τελικά η φίλη της γιατί της προκάλεσε τόσο πόνο; Ποιος σκοτώνει όλα τα δικά της άτομα; Παρόλο που οι υποψίες υπάρχουν για να μαντέψεις το δολοφόνο θα δούμε να βγαίνουν αλήθειες στη φως που δεν γνώριζε ούτε η ίδια. Τι κρύβεται στο παρελθόν που προκαλεί τέτοιο μίσος και έχθρα;
Η κάθαρση και η αλήθεια θα αναδυθούν στο τέλος και θα σε εκπλήξουν.
Ένα βιβλίο που πραγματικά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απο την ξένη αστυνομική λογοτεχνία. Τα συναισθήματα δυνατά είτε αρνητικά είτε θετικά. Πολλές φορές η αλήθεια είναι μπροστά μας αλλά και εμείς τόσο τυφλοί που δεν τη βλέπουμε ή δε θέλουμε να τη δεχτούμε. Η αγάπη και το μίσος είναι αλληλένδετα και τα χωρίζει μία εξαιρετικά λεπτή κλωστή, όπως και η λογική και η παράνοια. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα για τα συναισθήματα που μπορεί να σου γεννήσει μία ιστορία και να “βουτήξεις” μέσα στις λέξεις της ψάχνοντας να βρεις τη στεριά για να απολαύσεις την αγωνιώδη περιπέτεια φτάνοντας στο τέλος και κλείνοντας το βιβλίο!





Βασιλική Διαμάντη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου