Η μικρή Ισμήνη πάντα βαριέται τα κόλπα της μαμάς της που την κάνουν να ξυπνήσει για να πάει στο σχολείο. Όλο γκρινιάζει και την προκαλεί πλήξη. Να όμως που μία μέρα θα της αλλάξει η ζωή της. Ένα κόκκινο φανάρι γίνεται η “αιτία” να γνωρίσει ένα παιδάκι χαμογελαστό και ευδιάθετο από ένα διπλανό σχολικό λεωφορείο, τον μικρό Γιώργο. Στην αρχή τον κοροϊδεύει αλλά γρήγορα θα γίνουν πολύ καλοί φίλοι.
Μία επίσκεψη στο μουσείο θα φέρουν κοντά αυτά τα δύο παιδιά. Αλλά παρεξενεμένο το μικρό κορίτσι θα δει το δάσκαλο να μιλάει στα παιδιά του άλλου σχολείου με τη νοηματική. Πόσο δυνατή είναι η ησυχία και πόσο μπορεί να ταράξει και να ταρακουνήσει την Ισμήνη;
Μοναδικά μηνύματα για ακόμα μία φορά μας δείχνουν τη διαφορετικότητα αλλά και την αποδοχή. Τι σημασία έχει αν ο φίλος μας δεν μιλάει ή δεν μπορεί να ακούσει; Μπορούμε εμείς να γίνουμε η φωνή τους και το αυτί τους. Η φιλία μπορεί να νικήσει τα πάντα αρκεί εμείς να είμαστε ανοιχτοί και αποδέκτες των μηνυμάτων που θέλουν να μας δώσουν οι διπλανοί μας.
Ακόμα και η εικονογράφηση μας κάνει να αφουγκραστούμε την παιδικότητα που κατοικεί στις ψυχές των παιδιών. Και φυσικά η απεικόνηση δύο παιδικών προσώπων στα παράθυρα των δύο σχολικών λεωφορείων είναι εξαιρετικά παραστατική που δημιουργεί στοργή, αγάπη και τρυφερότητα.
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου