Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Τ.Γ.: Είμαι δύσκολος σε θέματα μνήμης. Η οικογένειά μου υπήρξε μια φτωχή οικογένεια της βιοπάλης. Στο σπίτι μας δεν υπήρχε βιβλιοθήκη κι οι γονείς μου με το ζόρι είχαν τελειώσει το δημοτικό σχολείο. Όμως, ο κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερος αδερφός μου, ο οποίος είχε έφεση στα φιλολογικά μαθήματα, έγραφε και γράφει πολύ καλή ποίηση, άρχισε να κουβαλά στο σπίτι τα πρώτα εξωσχολικά βιβλία ξένων κυρίως συγγραφέων. Παραμύθια και άλλα συναφή δεν διάβασα ποτέ. Όμως κοντά στα δεκατρία μου πρέπει να έπιασα στα χέρια μου την ‘’Πείνα’’ του Χάμσουν και το ‘’Υπόγειο’’ του Ντοστογιέφσκι.
Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;
Τ.Γ.: Λύτρωση. Επιβεβαίωση. Γέννα.
Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσή σας;
Τ.Γ.: Ο κόσμος γύρω μου. Κι εννοώ ο κόσμος τον οποίο είτε τώρα είτε στο παρελθόν έχω συναναστραφεί.
Ερώτηση 5η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Τ.Γ.: Απροσδιόριστο πράγμα αυτό. Ένοιωθα από μικρός πως μπορώ με την πένα μου να εκφραστώ καλύτερα. Να βγάλω από μέσα μου αυτά που ένοιωθα, να τα κοινωνώ με τους άλλους. Και να προσθέτω και καμιά ενδιαφέρουσα παρατήρηση επί πλέον. Στο Γυμνάσιο αγαπούσα τα φιλολογικά και έγραφα καλές εκθέσεις. Μάλιστα περίμενα πώς και πώς να έρθει το εβδομαδιαίο δίωρο που θα γράφαμε την έκθεσή μας. Και αδημονούσα για το θέμα που ο καθηγητής θα έχει επιλέξει. Αυτά τα πρώτα χρόνια. Μετά οι ιστορίες και οι στοχασμοί μαζεύονται μέσα σου κι εσύ θες να τα δεις όλα αυτά να μορφοποιούνται. Κι έτσι οδηγείσαι σε περισσότερο σύνθετες γραπτές κατασκευές. Κι αυτά μετά γίνονται ποιήματα, διηγήματα, μυθιστορήματα.
Ερώτηση 6η: Πως θα χαρακτηρίζατε το νέο σας βιβλίο "Το καμίνι";
Τ.Γ.: Θα προτιμούσα να ακούσω ή να διαβάσω από εσάς ή άλλους την απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα. ‘’Το καμίνι’’ πάντως με παίδεψε αρκετά, Τρεις φορές άλλαξε μορφή, έξι χρόνια με έψησε υπομονετικά ώσπου να καταλήξει στα βιβλιοπωλεία. Είναι βιβλίο δράσης και στοχασμού. Η δράση του κάποιες φορές γίνεται καταιγιστική κι απλώνεται από την Άνω Σύρο ως τον Ακράγαντα, αλλά και στη Νεβάδα και στην Αθήνα. Οι στοχασμοί αναφέρονται σε ορισμένες φιλοσοφικές θεωρήσεις άλλα και σε παρεξηγημένες έννοιες όπως αυτή της Αλχημείας.
Ερώτηση 7η: Οι παραπομπές στο τέλος του βιβλίου σας είναι αρκετές. Σας δυσκόλεψε η συγκέντρωση όλων των ιστορικών γεγονότων;
Τ.Γ.: Οι παραπομπές στο τέλος μπήκαν για να διευκολυνθούν οι αναγνώστες. Να έχουν μια μικρή βάση για ορισμένες έννοιες που αναφέρονται στη ροή της ιστορίας που διαβάζουν. Εμένα δεν με κούρασαν ούτε με δυσκόλεψαν εφόσον όλα αυτά μού είναι οικεία τριάντα χρόνια σχεδόν. Αυτό που με δυσκόλευε πάντα ήταν η ιστορία που αφηγούμαι να έχει αρχή μέση και τέλος. Να έχει ένα συγκινησιακό τόξο με ένταση και ενδιαφέρον. Να ενδιαφέρει τον ανώνυμο αναγνώστη. Να τον ενδιαφέρει και να του αρέσει. Και για όλα αυτά δεν υπάρχει καμία συνταγή, παρά μόνο ένστικτο και ταλέντο.
Ερώτηση 8η: Αν θα έπρεπε να διαλέξετε έναν Αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο ως τον πιο αγαπημένο σας, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;
Τ.Γ.: Δύσκολη ερώτηση. Όμως πώς θα μπορούσε κάποιος να μην γράψει αβίαστα τη λέξη Πλάτωνας; Ο φιλόσοφος των φιλοσόφων.! Και βέβαια όταν λέμε Πλάτωνας εννοούμε Πλάτωνας και Σωκράτης.
Ερώτηση 9η: "Το καμίνι". Πως σας γεννήθηκε ο τόσο ιντριγκαντόρικος τίτλος;
Τ.Γ.: Σας είπα πριν για το εξαετές παίδεμά μου με το μυθιστόρημα. Και για τις τρεις μορφές που αυτό άλλαξε. Ο πρώτος τίτλος ήταν ‘’Ο συλλέκτης’’. Κατόπιν αυτός ξεπεράστηκε κι έφτασα να ονομάζω το βιβλίο μου ‘’Οι χαμαιλέοντες’’. Όμως ούτε αυτόν τον τίτλο τον θεώρησα επαρκή. Κι έφτασα στον τίτλο ‘’Το καμίνι’’ σαν αντιπροσωπευτικό της ιστορίας που περιγράφει, εφόσον το καμίνι είναι κατά τον Ηράκλειτο το αείζωον πυρ της δημιουργίας. Εκεί συντελούνται τα πάντα.
Ερώτηση 10η: Αρχαιοκαπηλεία. Πολλοί αδιαφορούν για τον πολιτισμό κάθε τόπου με στόχο το κέρδος. Γιατί πιστεύετε πως πολλές σπείρες δρουν ανενόχλητες; Οφείλεται στην έλλειψη συντονισμού μεταξύ των υπηρεσιών τόσο σε κρατικό επίπεδο όσο και διεθνές ή συντρέχουν άλλοι λόγοι;
Τ.Γ.: Η αρχαιοκαπηλία αρχίζει από τα χρόνια κατάκτησης της Ελλάδας από τους Ρωμαίους. Είτε με το ζόρι του κατακτητή είτε αγοράζοντας αγάλματα οι Ρωμαίοι άρπαξαν πολλά τα οποία προοριζόταν κυρίως για να διακοσμήσουν τις επαύλεις τους. Σήμερα οι ελληνικές αρχές (αστυνόμοι και αρχαιολόγοι) είναι προσεκτικές και αποτελεσματικές στα θέματα της αρχαιοκαπηλίας. Όμως πάντοτε θα υπάρχουν και κακά άτομα που κυνηγώντας τα χρήματα θα διαβάλλονται από τις διάφορες τοπικές και διεθνείς σπείρες. Πάντως έχω την αίσθηση πως πολλοί υπεύθυνοι άνθρωποι ξαγρυπνούν για το καλό της Ελλάδας. Και σε αυτούς θα πρέπει να πούμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Ερώτηση 11η: Πολιτισμός, θρησκεία, τέχνες, επιστήμη και πολιτισμός. Δύσκολος συνδυασμός κατά τη γνώμη μου. Σας φόβισε αν θα καταφέρνατε να δημιουργήσετε μία ωραία ιστορία χωρίς κενά και παραλείψεις;
Τ.Γ.: Κενά και παραλείψεις πάντοτε υπάρχουν σε κάθε βιβλίο. Ο κάθε συγγραφέας μόλις δια βάζει το βιβλίο του, όταν δηλαδή τα χειρόγραφά του χάνουν τη σπουδαιότητά τους εφόσον μετατράπηκαν σε βιβλίο τυπωμένο, όλο και κάτι θα θέλει να σβήσει ή να προσθέσει. Τα πλαίσιο που αναφέρατε παραπάνω δεν με φόβισε ούτε με ζόρισε τόσο όσο η ίδια η ιστορία. Την οποία ιστορία ήθελα να είναι κυρίαρχη πάνω στους σχολιασμούς μου. Άλλωστε μυθιστόρημα έγραψα και όχι δοκίμιο ή πραγματεία.
Ερώτηση 12η: Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου θα βρει πέντε αντίτυπα μιας εργασίας ενός πεθαμένου ανθρώπου. Πιστεύετε πως πολλοί θα επέλεγαν να το παρουσιάσουν ως δικό τους ή θα το αφήνανε απλά σε ένα συρτάρι να κιτρινίσει από τη φθορά του χρόνου;
Τ.Γ.: Δεν γνωρίζω την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Φαντάζομαι όμως πως πολλοί θα έμπαιναν στον πειρασμό να οικειοποιηθούν κάτι ξένο. Ανθρώπινο είναι. Άλλωστε ποιος γνωρίζει με βεβαιότητα τίνος είναι κάθε γραπτό;
Ερώτηση 13η: Τελικά το χρήμα πολλοί εμίσησαν αλλά τη δόξα ουδείς ή αντίστροφα;
Τ.Γ.: Δύσκολο να καταλήξει κάποιος στο τελεσίδικο του παραπάνω. Υπάρχουν άνθρωποι που στάθηκαν και στέκονται πάνω από τα εφήμερα που αντιπροσωπεύουν τα χρήματα. Υπάρχουν όμως κι οι περισσότεροι που αδιαφορούν για σύνθετες έννοιες όπως: σύνολο, κοινότητα, πατρίδα.
Ερώτηση 14η: Για ποιο λόγο πιστεύετε πως πρέπει οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;
Τ.Γ.: Για έναν απλό λόγο: Να…περάσουν ευχάριστα μερικές μέρες. Γι αυτό κυρίως μόχθησα. Και αν μαζί με την ευχαρίστησή τους πάρουν και μερικές ‘’τσιγκλιές’’ στο νοητικό τους θα ήμουνα ευτυχής. Γιατί κατά κανόνα όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα έργο μυθοπλασίας επιδιώκουμε να συγκινηθούμε με την ιστορία που διαβάζουμε. Και να….πάρουμε και κάτι για το σπίτι μετά. Να έχουμε κάτι επί πλέον που, με την καλή έννοια, θα μας προβληματίσει.
Ερώτηση 15η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Τ.Γ.: Μια ευχή μόνο: Καλή ανάγνωση και να απολαύσουν τις ιστορίες μου.
Ερώτηση 16η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;
Τ.Γ.: Ακόμη δεν έχω κατασταλάξει τι θα επιλέξω. Έχω έτοιμη μια νουβέλα. Αλλά ακόμη και ορισμένα αυτοβιογραφικά διηγήματα. Όμως και ‘’τα κομπολόγια’’ ζητούν τη συνέχειά τους, η οποία είναι έτοιμη κι αυτή. Μέχρι το καλοκαίρι θα καταλήξω ποιο θα εκδοθεί.
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα όλα τα βιβλία σας!!!
Τ.Γ.: Εγώ σας ευχαριστώ ξανά για την τιμή που μου κάνετε.
Ο Τάκης Γεράρδης γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1953. Σπούδασε οικονομικά στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά και δημοσιογραφία στο Frei Universitat Berlin. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία. Από το 1991 μέχρι το 1997 εξέδιδε το μηνιαίο περιοδικό Ο καφές. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί.
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Τα κομπολόγια (2015) και Το καμίνι (2016).
(2016) Το καμίνι, Κέδρος
(2015) Τα κομπολόγια, Κέδρος
(1999) Αλφαβητάρι του καφέ, Alta Grafico
(1998) Ο καφές, Τροχαλία
Το καμίνι
Το καλοκαίρι του 2008 η Ελληνοκαναδέζα Ολυμπία Περνέλη επισκέπτεται τη Σύρο. Θέλει να ερευνήσει τα μοναστηριακά αρχεία των καθολικών για να ολοκληρώσει την πανεπιστημιακή της εργασία σχετικά με την ενέργεια των αγαλμάτων και την αλχημεία. Άθελά της μπλέκει με μια διεθνή σπείρα αρχαιοκαπήλων και γίνεται μάρτυρας τριπλού φονικού. Η Ολυμπία τρομοκρατημένη φεύγει για τη Σικελία, όπου θα συνεχίσει τις έρευνές της. Στον Ακράγαντα θα συναντήσει τον συνεργάτη της Λούτσιο Ντολφίνι και ο έρωτας που υπέβοσκε ανάμεσά τους θα φουντώσει.
Μια σειρά από δολοφονίες στο Παλέρμο, στη Νεβάδα και στην Αθήνα θα αποκαλύψουν τη δράση διεθνών κυκλωμάτων που ανταγωνίζονται για την απόκτηση πολύτιμων αλχημιστικών χειρογράφων.
Πίσω από τη δαιδαλώδη πλοκή του, Το καμίνι είναι ένα μυθιστόρημα εξερεύνησης της απόκρυφης γνώσης. Η ερμητική φιλοσοφία και η αλχημεία, η θρησκεία και η επιστήμη, ο ελληνικός και ο ιουδαϊκός πολιτισμός, το Βατικανό και ο τεκτονισμός, η μουσική, η ζωγραφική και ο χορός, ο Τίμαιος του Πλάτωνα με την αναφορά του στην Ατλαντίδα, ο Μιχαήλ Ψελλός, ο Εμπεδοκλής, ο Πυθαγόρας και ο Αριστοτέλης, καθώς και κάποιες φιγούρες που παραπέμπουν στον Κόμητα του Σεν Ζερμέν είναι μερικοί από τους σταθμούς αυτής της συναρπαστικής αναζήτησης.
Τα κομπολόγια
Η τυχαία συνάντηση του ταξιτζή Χρήστου Bερούτη με τον παλαιοπώλη πολυτελείας Σπύρο Σαμαρόπουλο γίνεται η αρχή μιας περιπέτειας που οδηγεί στα ίχνη της Εύας Πάλμερ, του Άγγελου Σικελιανού και του μουσικοσυνθέτη Κωνσταντίνου Ψάχου. O παλαιοπώλης θα αγοράσει στο Άγιο Όρος μια σπάνια περγαμηνή του Αγίου Δαμασκηνού για την παρασημαντική. Η περγαμηνή αλλά και μια συλλογή σπάνιων κομπολογιών που βρέθηκε στο σπίτι ενός τοκογλύφου στο Κολωνάκι είναι τα κίνητρα για τη δράση των ηρώων. Η αλληλουχία των γεγονότων θα τους οδηγήσει στο περίφημο εύειο παναρμόνιο και στη γοητευτική όσο και μυστηριώδη ιστορία του.
Έρωτες φανεροί αλλά και κρυφοί, αδίστακτοι τύποι του υποκόσμου αλλά και καθημερινοί έντιμοι άνθρωποι δρουν και φιλοσοφούν ακολουθώντας το ακατανόητο της δημιουργίας. Τελικά η ζωή επέλεξε γι’ αυτούς άλλα πράγματα από αυτά που είχαν οι ίδιοι σχεδιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου