Πέμπτη 23 Μαΐου 2019

Κριτική Βιβλίου “Έρωτας στις φλόγες του πολέμου” της Έλενας Αντωνίου


Στο Λέοπολντστατ της Αυστρίας, ο Μάρκους και η Άννα ζουν εδώ και πολλά χρόνια. Ποτέ δε θα συναντηθούν οι δρόμοι τους μέχρι τη στιγμή που βρεθούν και οι δύο σε έναν χορό. Τα μάτια τους θα αιχμαλωτιστούν και ένας έρωτας θα γεννηθεί μέσα τους.
Θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που θα σταθούν ανάμεσά τους; Ο έρωτάς τους θα μείνει αναλλοίωτος στον χρόνο; Ο πόλεμος θα τους νικήσει; Ποιοι πολεμάνε με μίσος την οικογένεια της Άννας και γιατί; Ποια είναι η κοινωνική θέση του Μάρκους;
Η συγγραφέας, Έλενα Αντωνίου, μας μεταφέρει στη δύση του 18ου αιώνα. Η Αυστρία είναι η χώρα που εξελίσσεται η ιστορία αφήνοντας ένα γρήγορο πέρασμα από την Ιταλία και τη Γαλλία. Ο πόλεμος και ο Ναπολέων Βοναπάρτης περνάνε από τις σελίδες του βιβλίου. Ωστόσο, δε μένει στα ιστορικά γεγονότα με την ακριβή έννοια αυτών. Αντιθέτως, μας παρασέρνει σε ένα μυθιστόρημα εποχής όπου ένας μεγάλος έρωτας ανοίγει τα φτερά του.
Μόνο που η ιστορία δεν περικλείει μόνο έρωτες. Συνωμοσίες, μυστικά και ίντριγκες έρχονται να ταράξουν τα νερά εκείνης της εποχής και μία χώρα να προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από τον πόλεμο. Η πλοκή δεν είναι σκληρή παρόλο που τα μέτωπα περιλαμβάνουν βία. Αλλά η Έλενα Αντωνίου δεν στέκεται εκεί. Προσπαθεί μέσα από τη γραφή της να ταράξει και να κεραυνοβολήσει τις καρδιές μας. Όλες, σχεδόν, περιμέναμε τον πρίγκιπα καβάλα στο λευκό του άλογο. Μόνο που η Άννα καβαλά μόνη της χωρίς την ανάγκη κανενός. Πάει ενάντια στα θέλω, στα πιστεύω της εποχής και στους φραγμούς που επιβάλει η κοινωνία του τότε.
Και ενώ η ανάγνωση βαθαίνει, κάθε σελίδα μας αποκαλύπτει και από κάτι. Τι είναι αυτό; Θα το ανακαλύψετε διαβάζοντας το βιβλίο! Ο θυελλώδης έρωτας μας συμπαρασύρει και εμάς και μας ταξιδεύει νοερά σε εκείνα τα χρόνια. Οι φλόγες του καίνε και τις δικές μας καρδιές και μία κινηματογραφική ροή μας θέτει σκηνογράφους στο έτοιμο σενάριο του βιβλίου!
Οι ήρωες άλλοτε κακοί και άλλοτε καλοί ξετυλίγονται δείχνοντάς μας ότι μερικές φορές ακόμα και μέσα στην κακία βρίσκουμε ψεγάδια καλοσύνης. Τελικά, μήπως η κακία δεν έχει πάντα ένα πρόσωπο; Μήπως η ζήλια καταδυναστεύει το είναι μας μέχρι να έρθει η κάθαρση και η απόδοση της δικαιοσύνης;
Ταξιδέψτε και εσείς στη μεστή γραφή της Έλενας Αντωνίου και αναμφίβολα θα ακολουθήσετε τον δικό της δρόμο που αποτελείται από αγκάθια και ροδοπέταλα!
 
 
 
 
 
Βασιλική Διαμάντη 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου