Κριτική Βιβλίου “Το τραγούδι της Αννέτας” της Δήμητρας Ιωάννου

Μετά την “Κασσάνδρα” έρχεται το δεύτερο βιβλίο της κας. Ιωάννου για να ταράξει τα νερά της συγγραφής. “Το τραγούδι της Αννέτας” κυμαίνεται σε ένα ίδιο μοτίβο, όπου μας μεταφέρει πάλι σε δύο διαφορετικές εποχές, στον 17ο αιώνα και στη ενετοκρατούμενη Ζάκυνθο και στη σημερινή εποχή στην Αθήνα.
Στο τότε έχουμε την Αννέτα και τον Μέλιο και στο σήμερα την Άννα και τον Μενέλαο.
Η Αννέτα και ο Μέλιος θα ερωτευθούν με την πρώτη ματιά αλλά ανάμεσά τους μπαίνει η ζηλόφθονη αδερφής της, η Λουίζα. Το ζευγάρι θα μπορέσει να βρεθεί έστω και στο τέλος μαζί ή η μοίρα θα τους σταθεί εμπόδιο;
Από την άλλη, η Άννα θα γνωρίσει τον Μενέλαο λίγο αργά στη ζωή της. Θα βρεθεί εγκλωβισμένη σε έναν γάμο και σε έναν αυταρχικό σύζυγο. Κάποια στιγμή, θα αρρωστήσει με έναν περίεργο τρόπο και οι δικοί της άνθρωποι θα προσπαθήσουν να ξεδιαλύνουν την υπόθεση και να σταθούν στο πλευρό της. Τελικά θα καταφέρει να χωρίσει από τον Ανάργυρο Σοφιανό και να ζήσει τον έρωτά της με τον Μενέλαο;
Οι εναλλαγές ανα κεφάλαιο είναι αυτές που δημιουργούν αγωνία και προσμονή για το τέλος και τη λύτρωση σε κάθε ιστορία.
Τα συναισθήματα που σου γεννιούνται διαβάζοντας το βιβλίο ποικίλα όπως η καταπίεση, ο φθόνος και η αληθινή αγάπη. Η ιστορία του σήμερα μας διδάσκει στο που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος. Τελικά οτιδήποτε θετικό ή αρνητικό έχουμε αποτυπώνεται στον χαρακτήρα μας, γίνεται βίωμά μας και μας “καταδυναστεύει” εφ'όρου ζωής. Δεν παραλείπει να μας διδάσκει την έννοια της ψυχολογίας, της θετικής σκέψης, του πείσματος ακόμα και τη σπουδαιότητα της συγχώρεσης και της γαλήνης της ψυχής μας.





Βασιλική Διαμάντη