"Στον αργαλειό της μοίρας" Ζωή Οικονόμου προτείνει η Μαριέττα Λεφα

Ειμαι μοναχοκορη και με λενε Ζώγια,αγαπησα τον Μάνο απολυτα και του δωθηκα για παντα,ποσο κρατα αυτο το παντα? μια ζωη? μια στιγμη? ηταν αγαπη με δοσεις? αυτος δεν ηταν ερωτας ηταν η μια ανατροπη πανω στην αλλη,την μια μερα τον φιλουσα και την αλλη μερα τον εχασα χωρις να ξερω που πηγε και αν θα ξαναρθει,κι ομως τον περιμενα,ημουν σιγουρη οτι καποτε θα ξαναβλεπα το προσωπο του,ωσπου εμφανιστηκε στο χρονο και τοτε εμαθα οτι.... αληθεια τι ενοιωσα οταν το εμαθα? Ας μας πει η ιστορια πως εξελισσεται η απροβλεπτη συνεχεια της ζωης της,ειδικα μετα τον θανατο του πατερα της ολα ανατρεπονται,μια ζωη γεματη βασανα και κλαμα,η Βγενιώ που την ειχε μεγαλωσει περνα κι αυτη μαζι της τις αγωνιες της,την λατρευει και προσπαθει να της απαλυνει τις πληγες της.Αναλαμβανει το εργοστασιο του πατερα της μετα τον θανατο του και εκει αρχιζει νεα περιπετεια για την Ζώγια.Που θα καταληξει μονο ο Θεος και ο Αλλαχ θα το αποφασισουν.Παλεψε για την ελευθερια της,τα ονειρα της και την αγαπη της.Βγηκε νηκητρια η ηταν ανιση η μαχη? Οταν αγαπας αληθινα ρισκαρεις τα παντα!!!

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΕΤΤΑΣ ΛΕΦΑ