Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;
Χ.Μ.: Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω μόνο έναν. Είναι πολλοί αυτοί που αγαπώ. Ξεκινώ με την Ζωρζ Σαρρή, την πρώτη μου αγάπη. Ακολουθεί η Μάρω Βαμβουνάκη, η Αλκυόνη Παπαδάκη, η Ιζαμπέλ Αλιέντε στα πρώτα της βιβλία, ο Βασίλης Βασιλικός, η Τζέιν Όστιν. Κατά καιρούς και κάποιος άλλος. Κι είναι φοβερό, πως κάποιους τους ακολουθώ πιστά, ακόμα και αν πλέον δεν με εντυπωσιάζει τόσο το έργο τους, καθαρά και μόνο από αγάπη. Όπως ο ερωτευμένος που στην αρχή δεν χορταίνει το κάθετι στον άλλον και τον ανακαλύπτει μέρα με τη μέρα εκστατικός, έτσι κάπως συμβαίνει και με τους συγγραφείς. Σε κερδίζει ο τρόπος σκέψης του, η γραφή του, η ευαισθησία… Κι όπως ξεθυμαίνει ο έρωτας και εξελίσσεται σε αγάπη, και τίποτα πια δεν σε εντυπωσιάζει στον άνθρωπό σου, αλλά τον αγαπάς βαθιά για αυτό ακριβώς που είναι, έτσι και τον συγγραφέα που έχει αγγίξει την καρδιά σου τον κουβαλάς πάντα μαζί σου και τον αγαπάς.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Χ.Μ.: Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη, αλλά νομίζω πως ήταν το «Μικρές κυρίες». Ήταν το πρώτο βιβλίο που μίλησε τόσο μέσα μου, που με έκανε να ταυτιστώ με τις ηρωίδες του. Ακόμα και σήμερα κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Χ.Μ.: Ήμουν ένα παιδί κλειστό που ένιωθε πολλά πράγματα και δεν έβρισκε κάποιον να του τα καταθέσει. Έχω μια υπέροχη αδελφή με μεγάλη αβίαστη αγάπη για την τέχνη, αγάπη καθαρή κι απλή, αγαπά το διάβασμα, τη μουσική, το θέατρο με απλότητα, όπως τρώει, νιώθει, μιλά. Με σύστησε λοιπόν σε αυτά από το δημοτικό ακόμα. Όμως άρχισα να γράφω ουσιαστικά στο λύκειο, λόγω της αγάπης μου για το λεγόμενο «έντεχνο» τραγούδι. Ξεκίνησα να γράφω ακούγοντας τα τραγούδια του Αλκίνοου Ιωαννίδη, ο οποίος παραμένει ο αγαπημένος μου ερμηνευτής και τραγουδοποιός και δεν με απογοήτευσε ποτέ, της Δήμητρας Γαλάνη και του Μάνου Χατζιδάκη. Αυτοί οι άνθρωποι μου αποκάλυψαν έναν ολόκληρο κόσμο όπου ταίριαζα, όπου ένιωθα πως ανήκα. Αισθάνθηκα πως οι ψυχές μας συγγένευαν. Ξεκίνησα λοιπόν με στίχους και στην πορεία κατέληξα στο «Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα».
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα”;
Χ.Μ.: Θα το χαρακτήριζα ως ένα σύγχρονο, επίκαιρο κοινωνικό μυθιστόρημα, που περιέχει μια δυνατή ερωτική ιστορία και απευθύνεται σε ενήλικες, μα λόγω του θέματος που πραγματεύεται θα μπορούσε άνετα να διαβαστεί και από εφήβους άνω των 15 ετών.
Ερώτηση 5η: Ο Πάρης θα βιώσει έντονα την κατάθλιψη και τη βία σε πολλές εκφάνσεις της. Πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται να έχει κάποιος για να καταφέρει να προσπεράσει τα βιώματά του και να τα αφήσει στο παρελθόν κάνοντας ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του;
Χ.Μ.: Χρειάζεται πολλή δύναμη, αλλά δεν ξέρω, έχω πειστεί ότι ο άνθρωπος διαθέτει μέσα του απίστευτα αποθέματα από αυτήν και δεν το γνωρίζει συχνά ούτε ο ίδιος μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί να την χρησιμοποιήσει. Είναι φτιαγμένος να αντέχει πάρα πολλά, αλίμονο, ο Θεός να μην επιτρέψει να ανακαλύψει πόσα. Αυτός που θέλει να επιβιώσει θα τα καταφέρει. Βέβαια όχι εύκολα, ούτε ανώδυνα κι αναίμακτα, μα με απώλειες και πολύ πολύ αγώνα. Πιστεύω επίσης πως στις δύσκολες καταστάσεις είναι που φαίνεται ξεκάθαρα η ποιότητα ενός ανθρώπου, τότε έρχεται επιτακτικότερα αντιμέτωπος με τα πάθη και τις αρετές του, τότε φαίνεται το ποιόν και το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος. Στις περιόδους νηνεμίας κοιμούνται, πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για τα δύσκολα και τα μεγάλα. Τα δύσκολα είναι εκείνα που μας δυναμώνουν, μας αποκαλύπτουν πράγματα, μας διδάσκουν, μας πάνε παραπέρα…
Ερώτηση 6η: Για να παλέψουμε με τα τέρατα της ζωής μας πρέπει να τα βρούμε με τον εαυτό μας και να “συνομιλήσουμε” μαζί του ή έρχεται με την πάροδο του χρόνου και τους συμπαραστάτες μας;
Χ.Μ.: Θεωρώ πως το βασικότερο όλων είναι να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας και το μέσα μας. Ο άνθρωπος που έχει πίσω του ανοιχτούς λογαριασμούς, τους κουβαλά πάντα άθελά ή και ερήμην του ακόμα πολλές φορές, μαζί του και δυσκολεύεται διπλά. Ο χρόνος και οι άνθρωποι που θα συμπορευτούν μαζί μας είναι εξίσου σημαντικά και απαραίτητα στοιχεία, αλλά ουσιαστικά σε αυτή τη ζωή είμαστε μόνοι μας, εμείς κι η ψυχή μας. Αν δεν θέλουμε να προχωρήσουμε, αν δεν το έχουμε πάρει απόφαση να προχωρήσουμε, κανείς δεν μπορεί να μας σώσει με το έτσι θέλω. Ούτε ο ίδιος ο Θεός, ακόμα κι Αυτός σέβεται την ελευθερία μας…
Ερώτηση 7η: Κάθε λαβύρινθος έχει και μία εξώπορτα. Μπορούμε να τη βρούμε όμως ή πολλές φορές χανόμαστε μέσα του και δεν ζούμε τη ζωή μας;
Χ.Μ.: Αυτό το «χάνουμε την ζωή μας», πόσο μεγάλη συζήτηση… Πολλές φορές η περιπλάνηση αυτή μας είναι απαραίτητη για να μάθουμε, να προετοιμαστούμε, να καταλάβουμε… Φαινομενικά χαμένος χρόνος, κατά βάθος χρόνος εκπαίδευσης. Βλέπω όμως κι ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν, απλά περνούν τις τάξεις, χωρίς να αποκομίζουν ίχνος γνώσης, χτυπούν από τοίχο σε τοίχο και δεν ξέρουν καν που πηγαίνουν… Ποιος ξέρει όμως, μπορεί να μας εκπλήξουν μοναδικά όταν αποφασίσουν να βρουν την έξοδο…
Ερώτηση 8η: Η ζωή μας είναι γεμάτη λαβύρινθους και παγίδες; Και αν ναι πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να τους ξεπεράσει;
Χ.Μ.: Πιστεύω πως ναι, είναι. Απλά δεν θα ήθελα να σταθούμε μόνο σε αυτά. Θέλω να εστιάσουμε κυρίως στην εξώπορτα, στο καλό. Δεν υπάρχουν συνταγές κι οδηγίες χρήσης, ο καθένας παλεύει διαφορετικά κι αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής του με τον δικό του τρόπο. Κι εννοείται πως η διέξοδος του καθενός είναι διαφορετική. Άλλος χρειάζεται τον έρωτα, άλλος την πίστη, τον Θεό, άλλος πείσμα και εγωισμό, ότι εγώ θα τα καταφέρω, ή αγάπη και διάθεση να προστατεύσει τους γύρω του. Κάποιοι όλα αυτά σε συνδυασμό, ή χίλια άλλα που από το δικό μας μυαλό ούτε καν περνούν… Εγώ θα έλεγα με λεβεντιά, με αγάπη, με καλοσύνη και σταυρικό φρόνημα. Με ελπίδα στον Θεό, στο αύριο, στον εαυτό μας και τη δύναμή του, στην ανάσταση που πάντα έπεται του σταυρού.
Ερώτηση 9η: Στο βιβλίο σας διαφαίνεται έντονα ο προβληματισμός και η πίστη στο Θεό. Σας δυσκόλεψε αυτό; Φοβηθήκατε καθόλου μην κατηγορηθείτε ως “καθοδηγήτρια” σε έναν κόσμο, που περνάει σε υπέρτατο βαθμό την κρίση απέναντί Του ή ακόμα που “μισεί” οτιδήποτε θετικό ακούγεται για το υπέρτατο ον και τον χριστιανισμό, από ανθρώπους άλλων θρησκευτικών πεποιθήσεων;
Χ.Μ.: Ο Θεός είναι μέρος της ζωής μας. Υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο το θείο στοιχείο. Σίγουρα δεν με δυσκόλεψε, ήταν κάτι ενσωματωμένο στην ιστορία από την πρώτη στιγμή. Κι όχι, δεν με προβλημάτισε, καθώς αυτό το βιβλίο γράφτηκε για ιδιωτική χρήση, δεν απέβλεπα στην έκδοσή του, έγραψα κάτι καθαρά για εμένα, για να καλύψω δικές μου βαθύτερες ανάγκες, στην πορεία συνειδητοποίησα πως είχα στα χέρια μου κάτι που άξιζε να προσπαθήσω να εκδόσω. Παράλληλα, δεν φοβήθηκα καθόλου, κυρίως γιατί εγώ έγραψα τη δική μου αλήθεια, με τον τρόπο που εγώ αισθάνομαι και αντιλαμβάνομαι τα πράγματα. Είναι καλοδεχούμενη κάθε αντίρρηση, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να αρέσει σε όλους, πόσο μάλλον ένα βιβλίο. Και χαίρομαι, γιατί έχω ακούσει θετικά σχόλια ακόμα κι από ανθρώπους που δεν πιστεύουν συνειδητά. Ακόμα και αυτοί αρκέστηκαν να μου πουν πως αυτό το κομμάτι του βιβλίου δεν τους ενθουσίασε, μα δεν τους ενόχλησε κιόλας, καθώς το βιβλίο στο σύνολό του τους κέρδισε. Δεν φοβάμαι να μιλήσω για τον Θεό, όπως κάνω και για καθετί που αποτελεί μέρος μου, που αγαπώ, που φοβάμαι, μου λείπει, με εμπνέει, με απασχολεί…
Ερώτηση 10η: Στο βιβλίο σας συναντάμε σε αρκετά κομμάτια έντονο λυρισμό. Ποιος ήταν ο λόγος που αποφασίσατε να τον εντάξετε στο μυθιστόρημά σας;
Χ.Μ.: Ήταν κάτι που προέκυψε φυσικά, καθώς από την εφηβεία μου έγραφα στίχους. Για πολλά χρόνια ήταν ο κύριος τρόπος έκφρασής μου και οι στίχοι μου βρέθηκαν χωρίς να το καταλάβω στο γραφείο του Πάρη κι έτσι απλά έγιναν δικοί του.
Ερώτηση 11η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Χ.Μ.: Δεν έχω μεγάλες σοφίες να πω, ούτε θεωρώ τον εαυτό μου αρμόδιο να συμβουλεύσει τον οποιονδήποτε. Θέλω να τους μιλήσουν οι ήρωές μου και η στάση τους, το ήθος και η πορεία τους μέσα στις σελίδες. Να τους αγγίξουν και να τους κάνουν να τους αγαπήσουν. Θα ήθελα να νιώσουν πως κάθε λαβύρινθος κρύβει πραγματικά μια εξώπορτα και πως είναι πραγματικά δική μας και μόνο επιλογή το αν θα ψάξουμε για αυτήν.
Ερώτηση 12η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;
Χ.Μ.: Αυτήν την περίοδο εικονογραφώ ένα παιδικό βιβλίο που έχω γράψει, που θα είναι και το επόμενο εκδοτικό μου βήμα, και ταυτόχρονα γράφω με πολλή αγάπη το δεύτερό μου μυθιστόρημα.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!
Γεννήθηκε κι εξακολουθεί να ζει στην Θεσσαλονίκη με τον σύζυγο και τα δυο τους παιδιά. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική κι ακολούθησε σπουδές αγιογραφίας. Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος από το 2010 και το παραμύθι της "Με νοιάζει, θέλω και μπορώ" έλαβε έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών στα πλαίσια του 31ου πανελλήνιου λογοτεχνικού διαγωνισμού Αθηνών για το έτος 2012. Tο "Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
(2017) Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα, Ownbook
Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου