Ο Φραντσέσκο είναι ένας ηλικιωμένος, ο οποίος παλεύει να κρατηθεί στη ζωή για την εγγονή του, την Ιρένε. Ο ίδιος διατηρεί ένα περίεργο βιβλιοπωλείο στη Βενετία, όπου οι αγοραστές καλούνται να αγοράσουν ένα βιβλίο σύμφωνα με τα αρώματα, τα οποία αναδύονται από αυτό. Το τίτλο, την υπόθεση και το εξώφυλλο δεν μπορούν να τα δουν, καθώς αυτά είναι ερμητικά κλεισμένα σε σε ένα χοντρό περιτύλιγμα και δεμένα σφιχτά με σπάγκο. Η Ιρένε είναι ένα εύθραυστο κοριτσάκι αλλά και δυναμικό συνάμα, το οποίο δεν ξέρει να διαβάζει αλλά καταφέρνει να μυρίσει τα βιβλία με έναν παράξενο τρόπο μαθαίνοντας τι περιέχουν οι σελίδες τους. Η Σινιόρα είναι μία πόρνη, η οποία κρύβει ένα μεγάλο μυστικό. Ο Άντζελο είναι φίλος του Φραντσέσκο και της Σινιόρα αλλά και γονδολιέρης. Άλλες φορές μεταφέρει πράγματα και άλλοτε ανθρώπους, ζωντανούς και νεκρούς. Ο Πάμπλο κατασκευάζει μάσκες και προσπαθεί να διδάξει λέξεις και γνώσεις στη μικρή Ιρένε. Η Πατρίτσια προσπαθεί να επανέλθει στη ζωή του Πάμπλο και να του δημιουργήσει τύψεις. Η Ρομπέρτα ζει έναν ανομολόγητο και ανεκπλήρωτο έρωτα αλλά ταυτόχρονα βιώνει και τη βία στο υπέρτατο βαθμό. Η Λουτσία, η γυναίκα του Φραντσέσκο θα μεγαλώσει με πολλή αγάπη την Ελιζαμπέτα. Ενώ, ο Ρωμανός θα σταθεί δίπλα στην Ελιζαμπέτα όσο κανένας άλλος. Και κάπου εκεί η αδύναμη Ελιζαμπέτα θα προσπαθεί να κυνηγήσει τους δαίμονες που την κυριεύουν και διαλύουν σιγά – σιγά τη ζωή της.
Όσοι βλέπουμε και επιλέγουμε με τα μάτια μας, πολλές φορές απατόμαστε. Όταν όμως διαλέγουμε με τις μυρωδιές και με την καρδιά μας τότε βρισκόμαστε μπροστά σε διαμάντια. Κάθε βιβλίο αναδύει τη μυρωδιά του. Εμείς, όμως, μπορούμε να την αναγνωρίσουμε; Τελικά, ο αναγνώστης διαλέγει το βιβλίο ή το βιβλίο τον αναγνώστη; Μπορεί ένα βιβλίο θα προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά, να διαλύσει οικογενειακούς δεσμούς, να σπείρει τον θάνατο στους ανθρώπους;
Πρόκειται για ένα διαφορετικό βιβλίο από τα συνηθισμένα. Το ταξίδι ξεκινάει και καλούμαστε να μεταφερθούμε στη Βενετία, μία αγαπημένη πόλη για πολλούς. Και ποιος δε θα ήθελε να μπει σε μία γόνδολα και να περιπλανηθεί στα στενά κανάλια της, στη μυστηριακή ατμόσφαιρά της, στην πόλη του καρναβαλιού, της μαγείας, των μασκών, του κεφιού και της ιδιότυπης μελαγχολίας που προσφέρει στους επισκέπτες της; Και ναι, η συγγραφέας το καταφέρνει περίτρανα! Τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν διαβάζοντας το βιβλίο τεράστια. Τα κύματα που ξεχύθηκαν άλλοτε ορμητικά και άλλοτε γαλήνια σε μετέφερε στην ψυχολογία των ηρώων. Κάθε πόρτα κρύβει και τον δικό της πόνο, τον δικό της όλεθρο. Μόνο που θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να καταλαγιάσει η οργή, το μίσος, ο διχασμός, ο πόνος για να αναγεννηθεί ο άνθρωπος και να αναγεννηθεί από τις στάχτες όπως και ο φοίνικας, κατά την αρχαιότητα. Όσο ζούμε μαθαίνουμε, και όσο μαθαίνουμε ωριμάζουμε. Και σε συνδυασμό με τον χρόνο τα πάντα μπορούν να συμβούν. Γιατί η αλήθεια είναι σκληρή και επίπονη αλλά όταν τη δούμε, την αντιμετωπίσουμε και η ψυχή ανοίξει τα μάτια της όλα μπορούν να μπουν σε μία σειρά. Ο εγωισμός ποτέ δεν έφερε την αγάπη και την ηρεμία. Απεναντίας, έφερε μίσος, διχόνοια και δυστυχία.
Ίσως, να είναι το μοναδικό ανάγνωσμα, του οποίου τους χαρακτήρες συμπόνεσα ακόμα και τους πιο σκληρούς και παράλογους. Η αγάπη, η επιμονή, η επιθυμία και η φιλία γίνονται συνοδοιπόροι καθώς οι σελίδες γυρνάνε η μία μετά την άλλη και η μαγεία τους γίνονται οι οδηγοί των ηρώων σε έναν δρόμο δύσβατο, ανηφορικό αλλά και λυτρωτικό. Είναι το απόλυτο βιβλίο της Σοφίας Βόικου, και αυτό που αξίζει όσο κανένα άλλο να μπει σε περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη σας! Το αγάπησα, όπως και το “Στη σκιά του Αυγερινού”, μόνο που “Η πόλη που δακρύζει” με κατέκλυσε με μία ιδιαίτερη ζεστασιά και η έντονα λυρική της γραφή, η οποία έλειπε από τα προηγούμενα, κατά την άποψή μου, μου χάρισαν το απόλυτο βιβλίο. Του δίνω ένα απλόχερο ΔΕΚΑ ΜΕ ΤΟΝΟ για τη νοσταλγία που μου δημιούργησε και για τα μηνύματα που με συγκλόνισαν. Γιατί γονιός δεν είναι αυτός που δίνει ζωή σε ένα μικρό πλασματάκι αλλά αυτός που στέκεται στα δύσκολα και στις αρρώστιες του παιδιού του. Ακόμα, γονιός είναι αυτός που βάζει πάνω απ' όλα το παιδί του και παλεύει στη ζωή του για να μην του λείψει τίποτα. Τέλος, είναι αυτός που το αγαπάει και το βάζει πάνω και από τον ίδιο του εαυτό! Συγχαρητήρια στη συγγραφέα και εύχομαι να συνεχίσει με αυτόν τον ρυθμό και να μας χαρίζει τέτοια διαμάντια!
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου