Κριτική Βιβλίου “Γαλάζιος λαβύρινθος” της Έλσης Τσουκαράκη

Τρεις άντρες και μία γυναίκα μας συστήνονται στη συγκεκριμένη ιστορία. Η Λούσι είναι μία γυναίκα δυναμική, με αστρολογικές ανησυχίες, φλύαρη και ερωτευμένη με τον Σάββα. Ο εισαγγελέας Σάββας Νίκας είναι ένας εξαιρετικά ιδιόρρυθμος άντρας με πολλές παραξενιές. Του αρέσει η απομόνωση και να ζει στο δικό του “ασφαλές” περιβάλλον. Ο Βλάσης Φωτίου είναι έμπειρος ιατροδικαστής και προσηλωμένος στη δουλειά του και στην οικογένειά του. Οι ευαισθησίες που τον περικλείουν είναι πολλές και η ανισότητα του θανάτου τον λυπεί και τον πληγώνει. Ο Ανέστης Βαγενάς είναι ένας συνηθισμένος αστυνομικός, τυπικός και προσηλωμένος στο επάγγελμά του.
Αυτοί οι τρεις άντρες, με τους τόσο εκ διαμέτρου αντίθετους χαρακτήρες θα “αναγκαστούν” να συμμαχήσουν προκειμένου να βρουν την άκρη του νήματος και τη λύση του μυστηρίου, όσον αφορά τον περίεργο θάνατο δύο αγοριών. Μόνο που εκτός από περίεργοι είναι και ίδιοι. Η απόφαση του ιατροδικαστή είναι μία. Τα δύο αυτά αγόρια δολοφονήθηκαν.
Θα καταφέρουν να βρουν τον υπαίτιο και δολοφόνο τους; Ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά; Μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος όταν έχει τα μέσα; Για ποιον λόγο λαμβάνουν χώρα αυτές οι αποτρόπαιες πράξεις; Άραγε μπορεί η δικαιοσύνη να μείνει τυφλή ή μπορεί να φερθεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά; Τι ενώνει τις δύο μητέρες αυτών των παιδιών; Ποιος είναι ο πατέρας τους;
Αυτά και άλλα πολλά θα αποκαλυφθούν διαβάζοντας αυτό το βιβλίο! Πρόκειται για το καλύτερο βιβλίο της Έλσης Τσουκαράκη, κατά τη γνώμη μου. Φτάνοντας στο τέλος της ιστορίας, τα συναισθήματα που ένιωθα ήταν ανάμεικτα. Από τη μία υπήρχε η κατανόηση, η συμπόνια, η στοργή και η συμπάθεια και από την άλλη ξεπηδούσε η οργή, η θλίψη, η απογοήτευση και ο θυμός. Η ιστορία είναι σκοτεινή, ανατρεπτική, διαβάζεται απνευστί και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ψυχολογικό θρίλερ. Το αστυνομικό στοιχείο ήταν διάχυτο καθ' όλη την ανάγνωση και πρόσδιδε στην ιστορία αγωνία, σασπένς, άγχος και ένα μυστήριο για γερούς λύτες. Προσωπικά, κατάφερα σχετικά εύκολα να βρω τον δολοφόνο. Ενώ ο άσος στο μανίκι της συγγραφέως με άφησε εξ' απήνης. Μία ανατροπή που δεν την περίμενα ήταν αυτή που απογείωσε το βιβλίο και την ανέβασε στα μάτια μου. Συγχαρητήρια είναι το λιγότερο που μπορώ να πω τόσο για την ευρηματικότητα και την πρωτοτυπία στο θέμα όσο και για τον λεξιλογικό θησαυρό. Τέλος, να πω ότι τα αποσπάσματα από βιβλία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ έκαναν το ταξίδι ρομαντικό και νοσταλγικό μεταφέροντάς μας σε μία εποχή παλιότερη. ΔΕΚΑΡΙ από τα λίγα!!!!





Βασιλική Διαμάντη