Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2021

Κριτική Βιβλίου “Η τελευταία νύχτα της Αδέρας” του Μιχάλη Δαγκλή

 

Ο Σίμος είναι ένας άντρας που παλεύει να διώξει μακριά από τη ζωή του όσα τον πληγώνουν και στην προκειμένη περίπτωση αυτό είναι η ύπαρξη του πατέρα του στη ζωή του. Τα παιδικά του τραύματα είναι ανυπολόγιστα και η άτακτη φυγή ή “εκδιωγμός” της μητέρας του από το σπίτι τον οδηγεί σε σκέψεις και ερωτηματικά που προσπαθεί ακόμα και μετά από τόσα χρόνια να ανακαλύψει.
Μία απροσδόκητη εξαφάνιση θα τον οδηγήσει στα μέρη όπου μεγάλωσε και οι πληγές του θα ξυθούν για ακόμα μία φορά. Αλλά αυτή τη φορά επιθυμεί να βάλει ένα τέλος σε όσα τον πληγώνουν.
Πώς εξαφανίστηκε τόσο αναπάντεχα ένα έφηβο κορίτσι; Πού μπορεί να πήγε; Γιατί κανείς δεν κατάφερε να βρει τίποτα; Θα κατορθώσει, άραγε, ο Σίμος να φέρει εις πέρας την αποστολή του; Τι θα βρει όμως κατά τη διάρκεια της έρευνάς του; Ποιο σκοτεινό και περίεργο κλίμα ψυχανεμίζεται στην ατμόσφαιρα; Τι συμβαίνει στην Αδέρα; Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σφιχτοί και τα στόματα μένουν ερμητικά κλειστά; Τι ρόλο παίζει ο κάθε κάτοικος του χωριού;
Αυτά και ακόμα περισσότερα ερωτηματικά γεννιούνται στους αναγνώστες όταν θα πιάσουν στα χέρια τους το βιβλίο “Η τελευταία νύχτα της Αδέρας”. Ο συγγραφέας, Μιχάλης Δαγκλής, μας προσφέρει μία ιστορία τρόμου σε ένα σχετικά νέο και ιδιόμορφο τομέα της ελληνικής λογοτεχνίας.
Οι δημιουργοί που καταπιάνονται με τον αμιγώς χώρο του τρόμου είναι ελάχιστοι και τις περισσότερες φορές με όχι επιθυμητά αποτελέσματα. Στην περίπτωση όμως του Μιχάλη Δαγκλή έχουμε ένα άριστο αποτέλεσμα, το οποίο άνετα μπορεί να σταθεί μπροστά σε μεγαθήρια της παγκόσμιας λογοτεχνίας τρόμου.
Η αγωνία, το σασπένς, τα καρδιοχτύπια που χτυπούν άτακτα και τα νύχια που τρώγονται είναι τα χαρακτηριστικά που δίνουν τα εύσημα στην ποιότητα γραφής του συγγραφέα. Το πόνημά του αποτελεί μία ευχάριστη έκπληξη για τους αναγνώστες, ακόμα και τους πιο απαιτητικούς, και αναμφίβολα είναι το στοίχημα που έχει κερδίσει πιθανόν και με τον ίδιο του τον εαυτό ο Μιχάλης Δαγκλής! Μία ιστορία που σε γενικές γραμμές έχει ως βάση κάτι που γνωρίζουμε εδώ και χρόνια και ακούμε ανά δεκαετίες με ίδια θεματολογία αλλά διαφορετικά πρόσωπα –δε θα πω περισσότερα για να μην προδώσω την ιστορία– καταφέρνει ο συγγραφέας να δώσει το δικό του τέμπο και να μας αφήσει εξαπίνης! Γνωρίστε τη γραφή του και τον τρόπο σκέψης του και θα αποζημιωθείτε!
 
 
 
 
 
Βασιλική Διαμάντη 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου