Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;
Ν.Κ.Σ.: Από τους ξένους ο Ουγκό. Θεωρώ το έργο του «Οι άθλιοι» πως βρίσκεται ακόμα στην κορυφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Από τους Έλληνες ο Καζαντζάκης με σπουδαιότερο, κατά γνώμη μου, έργο του «Αναφορά στον Γκρέκο».
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Ν.Κ.Σ.: Στα νεανικά μου χρόνια διάβαζα πολύ εφημερίδες και ιδιαίτερα άρθρα και χρονογραφήματα. Η λογοτεχνία λίγο με ενδιέφερε. Αν θυμάμαι καλά αρχή έκανα με τα υπέροχα διηγήματα των Βυζιηνού και Κόντογλου.
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Ν.Κ.Σ.: Η Αθλιότητα στην πολιτική ζωή, όπου κυριαρχούν η δημαγωγία, ο λαϊκισμός, ο μικροκομματισμός και η συνθηματολογία. Παράλληλα με είχαν επηρεάσει αυτά τα τρομερά που συνέβαιναν και συμβαίνουν στον τρίτο κόσμο, που τώρα έχουν επεκταθεί παντού, με διάφορες μορφές. Έτσι ξεκίνησα να γράφω άρθρα ανθρωπιστικού, κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου τα οποία φιλοξενήθηκαν σε έντυπα ευρείας κυκλοφορίας: Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Πελοπόννησο Πατρών και κυρίως στον Οικονομικό Ταχυδρόμο. Από τις διηγήσεις ενός φίλου μου που έζησε πολλά χρόνια στην Αφρική, ακόμα και στις φρικτές περιόδους των αλληλοσπαραγμών, αποφάσισα να γράψω το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο: «Το Μαύρο Μάμπα-Η πιο βάρβαρη παγκόσμια ληστεία».
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας «Βραχολούλουδο Η κόρη του Κτηνάνθρωπου»;
Ν.Κ.Σ.: Κοινωνικό, ανθρωπιστικό, περιπετειώδες, με έντονες συγκινησιακές καταστάσεις και με αρκετά λαογραφικά στοιχεία. Παράλληλα παρέχει μηνύματα: φυσιολατρικά, αντιρατσιστικά, φιλοσοφικά, μέσα από τη μυθιστορηματική πλοκή. Νομίζω πως εκείνο που το ξεχωρίζει ιδιαίτερα είναι το δέσιμο της πραγματικότητας με τη μυθοπλασία. Γενικότερα προσπάθησα να προσεγγίσω το θέμα με πρωτότυπο, παραστατικό και ρεαλιστικό τρόπο. Κυρίως δε με την ιερότητα που του αρμόζει. Και στη λογοτεχνία δεν σημαίνει πως όλα επιτρέπονται. Μέσα από την εξιστόρηση γίνεται μια συνεχής αναμέτρηση της ανθρωπιάς με τη βαρβαρότητα, της λογικής με την παραφροσύνη, του ψυχικού μεγαλείου με την μικρότητα και γενικότερα του καλού με το κακό.
Ερώτηση 5η: Η Κατερινιώ θα περάσει από σαράντα κύματα μέχρι να βρει την ευτυχία. Πιστεύετε πως ο αγκάθινος δρόμος είναι ο πιο “σωστός” για να καταφέρει να βιώσει ένας άνθρωπος την υπέρτατη ευτυχία και να νιώσει την έννοιά της;
Ν.Κ.Σ.: Όταν κάποιο άτομο βρεθεί από τα «τάρταρα στα ουράνια», οπωσδήποτε την ευτυχία τη νιώθει περισσότερο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα πρέπει να πηγαίνουμε γυρεύοντας στο γκρεμό, γιατί δεν ξέρουμε αν θα μπορέσουμε να βγούμε απ’ αυτόν. Στη ζωή μετά τη «σταύρωση» δεν έρχεται πάντα η «ανάσταση». Σημασία έχει πως μπροστά στην όποια αποτυχία ή και δραματική κατάσταση δεν πρέπει να αφήνουμε να μας κυριεύουν η αδράνεια και η απελπισία. Να μην μένουμε μοιρολατρικά μπροστά «στην κλειστή πόρτα», όπως χαρακτηριστικά γράφει η σπουδαία και ξεχασμένη Έλεν Κέλερ (κωφάλαλη και τυφλή) στο βιβλίο της. Πρέπει να αναζητούμε άλλη «πόρτα» και μάλιστα με πιο δυναμικό τρόπο. Πολλές δε φορές συμβαίνει η άλλη πόρτα να είναι καλύτερη από κείνη που είχε οριστικά κλείσει. Αλλά και κάτι ακόμα: στη ζωή δεν επιτρέπεται να είμαστε ούτε αχάριστοι ούτε αχόρταγοι. Γενικότερα πρέπει να έχουμε ως κανόνα να γευόμαστε τα καλά της, ακόμα και τις καθημερινές σχεδόν μικροχαρές και με ολιγάρκεια να αντιμετωπίζουμε τις απαιτήσεις μας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να προσπαθούμε να καλυτερέψουμε τη ζωή μας, αλλά χωρίς άγχος και παράλογες απαιτήσεις.
Ερώτηση 6η: Στο βιβλίο σας βλέπουμε άτομα που με την πρώτη δυσκολία να το βάζουν κάτω και άλλους με σοβαρά προβλήματα υγείας ακόμα και ανίατα να παλεύουν μέχρι τέλους. Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ αδύναμοι να αντέξουν όσα θα τους συμβούν στη ζωή τους και κάποιοι άλλοι όχι; Ποια είναι η άποψή σας;
Ν.Κ.Σ.: Δεν πρόκειται εδώ για δυνατούς ή αδύνατους χαρακτήρες, όπως συνήθως λέμε. Πρόκειται για άτομα με θέληση ή χωρίς θέληση. Όλοι μας διαθέτουμε τεράστιες δυνάμεις μέσα μας. Πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί: «απορώ που βρήκα αυτή τη δύναμη». Μπορεί, για παράδειγμα, οι σωματικές δυνάμεις σε κάποιον να μην του επιτρέπουν να γίνει ιεραπόστολος στην Αφρική, μπορεί όμως να γίνει στον πάσχοντα διπλανό του. Ο δρόμος της ζωής δεν είναι στρωμένος παντού με άνθη, αλλά και με αγκάθια και πρέπει να είμαστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι και για τα εύκολα, αλλά και τα δύσκολα. Οι αντιξοότητες δεν αντιμετωπίζονται με άγχος, σπασμωδικές ενέργειες και με απαισιοδοξία, αλλά με ψυχραιμία, καρτερικότητα και αποφασιστικότητα. Θεωρώ πως είναι θέμα ειδικής παιδείας και εμπειρικής σοφίας, παρά βιολογικό.
Ερώτηση 7η: Γιατί την ιστορία θελήσατε να την τοποθετήσατε στα τέλη του 1800 και αρχές του 1900;
Ν.Κ.Σ.: Την εποχή αυτή ήταν η ληστοκρατία και η οδυνηρή κατάσταση των λεπρών, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζονταν μόνο ως βαριά άρρωστα άτομα, αλλά και ως μιαρά, καταραμένα από το Θεό.
Ερώτηση 8η: Αν θα έπρεπε να διαλέξετε τη ζωή ενός εκ των ηρώων σας για να ζήσετε, ποιόν/α θα διαλέγατε και γιατί;
Ν.Κ.Σ.: Το γιατρό της Σπιναλόγκας. Πρότυπο ήθους, προσφοράς, μεγαλοψυχίας, φιλαληθείας και γενικότερα με χαρακτήρα ψυχικού μεγαλείου.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Ν.Κ.Σ.: Θεωρώ πως δύο είναι οι πιο χρυσές συνταγές στη ζωή χωρίς παρενέργειες: να την θωπεύεις με ανθρωπιά και να την ποτίζεις με δημιουργία. Σ’ αυτά δεν πρέπει να συνταξιοδοτείται ποτέ ο άνθρωπος. Το πρώτο έστω και με ένα καλοσυνάτο χαμόγελο και το δεύτερο ακόμα και με το φύτεμα ενός λουλουδιού. Η ψυχολογική μας κατάσταση έχει βέβαια εναλλαγές. Το άσχημο είναι η αδράνεια και ο μαρασμός να αποχτήσουν μονιμότητα. Ποτέ δεν πρέπει να αφήνουμε να κυριεύει τον εσωτερικό μας κόσμο αυτό που λέμε «μαύρισμα ψυχής».
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;
Ν.Κ.Σ.: Έχω έτοιμα μια σειρά από διηγήματα που έχουν μάλιστα τύχει σημαντικών διακρίσεων σε διαγωνισμούς (βραβεία, επαίνους κλπ). Ίσως να είναι το επόμενο βιβλίο μου. Από πέρσι ασχολούμαι με την ιστορία-λαογραφία της επαρχίας των Καλαβρύτων (τόπος καταγωγής μου). Έχει ολοκληρωθεί το μεγαλύτερο μέρος. Και βλέπουμε. Έχω και άλλα κατά νου παρότι σε προχωρημένη ηλικία.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!
Ο Νίκος Κ. Σακελλαρόπουλος ασχολείται πολλά χρόνια με το γράψιμο. Έχει γράψει αρκετά άρθρα πολιτικού, οικονομικού, κοινωνικού, ανθρωπιστικού και ιστορικού περιεχομένου, τα οποία έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα όπως: το περιοδικό Οικονομικός Ταχυδρόμος, τις εφημερίδες Μεσημβρινή, Ελευθεροτυπία, Πελοπόννησος (Πατρών) και άλλες. Παλαιότερα υπήρξε εκδότης του πνευματικού - εγκυκλοπαιδικού περιοδικού "ΡΗΜΑ". Με τη λογοτεχνία ασχολείται τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται σύντομα να εκδοθούν και άλλα έργα του, τα οποία είναι ήδη έτοιμα.
(2017) Βραχολούλουδο, Σιδέρη Μιχάλη
(2009) Το μαύρο μάμπα, Βεργίνα
Βραχολούλουδο
Η Κατερινιώ γεννήθηκε την εποχή της τρομερής ληστοκρατίας. Η φύση την προίκισε με πανώρια ομορφιά και σπάνια ψυχικά χαρίσματα. Στα δεκαεννιά της χρόνια ήρθε ο πρώτος έρωτας. Ένα δραματικό γεγονός, όμως, θα τη ρίξει από τα ουράνια στα τάρταρα. Θα περιπλανηθεί, παλεύοντας να βρει το νήμα της ζωής της. Ώσπου μια τυχαία συνάντηση να την οδηγήσει κοντά στο νησί των λεπρών, τη Σπιναλόγκα, όπου η μοίρα θα της δείξει ξανά το δρόμο προς την ευτυχία.
Ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον.
Ένας εξαίρετος συνδυασμός πραγματικών και φανταστικών γεγονότων με ποικίλες κοινωνικές και ανθρωπιστικές καταγραφές. Με απρόσμενες εναλλαγές, έντονες συγκινησιακές καταστάσεις και αδιάκοπη περιπέτεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου