Κριτική Βιβλίου “Το αηδόνι και η μελωδία της αγάπης” του Αντώνη Λαμπρινίδη

Ένα μικρό αηδόνι είναι μονάχο του. Ψάχνει να βρει φίλους αλλά κανένας δεν το θέλει γιατί δεν έχει αυτό που ψάχνουν αυτοί. Η θλίψη το κατακλύζει. Μία σοφή κουκουβάγια θα του δείξει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει. Στην αρχή θα ενθαρρυνθεί και θα δει τη ζωή του με άλλο μάτι. Αλλά η μη αποδοχή, η προσβολή και το bullying που έχει δεχθεί από τα άλλα πουλάκια το θλίβει και ακολουθεί τον δρόμο της απογοήτευσης, της μοναξιάς, της “ερημιάς” και της άρνησης ότι μπορεί να καταφέρει πολλά.
Θα καταφέρει να βρει τον δρόμο του το μικρό μας αηδόνι; Η μελωδία της αγάπης θα του δώσει την “πνοή” που αναζητά; Θα το αποδεχθούν ως φίλοι τα άλλα είδη; Θα βρει την εσωτερική δύναμη που θα το οδηγήσει στο φως;

Είναι η πρώτη μου φορά που διαβάζω βιβλίο του Αντώνη Λαμπρινίδη και μπορώ να πω ότι λυπάμαι γιατί δεν γνώριζα το έργο του. Μαθαίνοντας ότι έχουν κυκλοφορήσει 93 βιβλία του αισθάνθηκα αμέσως την ανάγκη να τα ψάξω. Η γραφή του με εξέπληξε ευχάριστα. Τα μηνύματα που απορρέουν από την ιστορία του είναι τόσα πολλά και σημαντικά πρωτίστως.
Ο λόγος του είναι λιτός και μεστός που γίνεται απολύτως κατανοητός από κάθε παιδί, σε οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα και αν ανήκει. Λάτρεψα αυτό το μικρό αηδόνι, θέλησα να το κλείσω στις δικές μου ανθρώπινες φτερούγες και να το γλυκονανουρίσω. Ο πόνος του έγινε δικός μου και η δυστυχία του πλημμύρισε και τη δική μου ζωή.
Το θέμα του bullying περνάει με τόσο ιδιαίτερο τρόπο που δεν είναι εμφανές με το πρώτο μάτι αλλά ωστόσο γίνεται ευδιάκριτο όταν κάποιος θα θελήσει να αποκωδικοποιήσει τις σκηνές που διαδραματίζονται καθ' όλη την εξέλιξη της ιστορίας.
Η αδυναμία κάποιων ανθρώπων, η θλίψη τους, η στεναχώρια τους και η ψυχολογία της υπερανάλυσης όλων των γεγονότων που συμβαίνουν στη ζωή τους περνάνε όμορφα και με απόλυτα κατανοητό τρόπο ώστε να το αναγνωρίσουν αυτοί που πρέπει και να προσπαθήσουν να βρουν τις διεξόδους που χρειάζονται για να αγαπήσουν τη ζωή.
Η εικονογράφηση απογειώνει το κείμενο, το οποίο μπορεί να σταθεί και μόνο του λόγω της δυναμικής της ιστορίας του. Ερωτεύτηκα τη χρωματική παλέτα της εικονογράφου, Νίκη Λεωνίδου, και η πιστή αντιγραφή των πουλιών που περνάνε μέσα από την ιστορία με εξέπληξε.
Αναμφισβήτητα, ανήκει στα ελάχιστα πονήματα της παιδικής λογοτεχνίας που το θέμα τους με καθήλωσε. Όπως, αναμφίβολα, θα είναι ένα από τα βιβλία που θα δωρίσω σε παιδιά! Αξίζει όχι μόνο να διαβαστεί, αλλά και να κοσμεί τις βιβλιοθήκες όλων μας. Διαβάζεται τόσο από μικρά παιδιά όσο και από μεγάλα! Αυτή είναι η μαγεία ενός βιβλίου, να μη χρειάζεται να τοποθετείται σε ηλικιακές ομάδες και να μας διδάσκει ασχέτως ηλικίας!





Βασιλική Διαμάντη