Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018

Κριτική Βιβλίου “Το κέλυφος” του Έκτορα Δέλτα

Το κέλυφος μας αφήνει στο τέλος με μία λέξη... Συνεχίζεται... Αυτό μας ξεκαθαρίζει ότι θα υπάρξει συνέχεια.
Κ ήρωες σκοτεινούς κυρίως. Δεν υπάρχουν ωραιοποιήσεις. Οι σκοτεινές δυνάμεις μάχονται να κυριαρχήσουν θυμίζοντας λίγο από βιβλία με κώδικες, συνωμοσίες, τάγματα και πολλά άλλα. Το ουσιαστικό ερώτημα είναι υπάρχει όντως ψυχή; Ο άνθρωπος έχει υποσυνείδητο; Μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος; Ποιο είναι το Μεγάλο Έργο του Απογόνου; Τι εμπεριέχει αυτό το ιατρικό πείραμα; Από ποιους γίνεται και γιατί; Τι σχέση έχει το έργο “Σώμα στον Υπερκύβο” του Σαλβαντόρ Νταλί; Ποια είναι η αρρωστημένη εκδοχή του και ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτή την απαίτηση; Ποιοι κρύβονται πίσω από το διεθνές κύκλωμα παιδεραστίας; Θα μπορέσει η ομάδα που έχει συντονιστεί να το ξεσκεπάσει;
Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα θα απαντηθούν στους αναγνώστες. Την υπόθεση του βιβλίου δε θα την αποκαλύψω γιατί είναι οριακά όλα και καίρια σημεία μπορεί να αποκαλυφθούν.
Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο στο βιβλίο είναι να το τοποθετήσω σε μία κατηγορία λογοτεχνίας. Είχε κομμάτια φαντασίας, αστυνομικά στοιχεία, ορισμένα που συγκαταλέγονται στη λογοτεχνία τρόμου, μυστηρίου, θεωριών συνωμοσίας... Θα το προτιμούσα πιο ξεκάθαρο, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική μου άποψη.
Όσον αφορά την προειδοποίηση στο εξώφυλλο ότι περιέχει σκληρές περιγραφές, θα έλεγα ότι ναι περιέχει αλλά για αναγνώστες “φρέσκους” σε αυτού του είδους τη λογοτεχνία. Ή μπορεί πλέον μετά από τόσα μυθιστορήματα τρόμου να έχω πάθει ανοσία.
Τα μηνύματα είναι ολοφάνερα. Οι επιπτώσεις του να χάσεις την ψυχή σου φαίνονται σε όλο το βιβλίο. Το να την πουλήσεις στον διάβολο έχει αρκετά καλά. Ναι μεν η εξουσία που θα απολαύσεις είναι τεράστια αλλά αξίζει η εξουσία μπροστά στην ευτυχία; Επίσης, μας δείχνει ότι ο άνθρωπος και δη ο επιστήμονας μπορεί να θεωρήσει ότι αυτός είναι ένας μικρός θεός και ότι μπορεί να σώζει και να σκοτώνει τους ανθρώπους κατά βούληση. Και το βασικότερο όλων είναι αν η ψυχή πεθαίνει και αυτή μαζί με τον σωματικό θάνατο. Τα ηθικά διλήμματα ξετυλίγονται σιγά – σιγά και ο αναγνώστης καλείται να αποφασίσει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα χωρίς ο συγγραφέας να προσπαθεί να μεθοδεύσει την απάντησή του. Άλλωστε, ο αναγνώστης είναι ένα ελεύθερο ον που διακατέχεται από γνώσεις, προσωπικότητα, απόψεις και σημαίνουσες τοποθετήσεις. Κανείς δεν είναι έρμαιο και ο συγγραφέας προτιμά να παραχωρήσει στον καθένα την ελευθερία του σκέπτεσθαι και του αποφασίζειν.






Βασιλική Διαμάντη 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου