"Το βιβλίο της Κατερίνας" Αύγουστος Κορτώ προτείνει η Διαβολάκη Πόπη

"Το βιβλίο της Κατερίνας" Αύγουστος Κορτώ

Δε θα γράψω κριτική-πώς μπορείς άραγε να κρίνεις την αληθινή ζωή μίας γυναίκας και τον τρόπο που το παιδί της,όσο χρονών κι αν είναι παιδί παραμένει απέναντι στη "μάμα" του,περιγράφει την τραγική ιστορία της-θα γράψω μόνο τις σκέψεις μου τελειώνοντας το βιβλίο και τα συναισθήματά μου.Με συγκίνησε και με άγγιξε τόσο πολύ με την αλήθεια που ξεχυνόταν σε κάθε γραμμή,σε κάθε σελίδα που έκανα πολλή ώρα μετά το τέλος να συνέλθω και να βγάλω από το μυαλό και την καρδιά μου την Κατερίνα.Μία φιγούρα αξιαγάπητη μα τόσο δυστυχισμένη που δεν κατάφερε να νικήσει στη μάχη με τη μανιοκατάθλιψη.Όχι δεν ήταν αδύναμη,στιγμή δεν το σκέφτηκα αυτό παρά τις τόσες αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας και την τελευταία καλά μελετημένη και επιτυχημένη,αφού κατάφερε κι ας πάλευε με το τέρας της ασθένειας να μην αδειάσει από αγάπη η ψυχή της και να μη μαυρίσει.Με όποιον τρόπο ήξερε και μπορούσε πάλεψε και πάσχιζε να κάνει ευτυχισμένο το γιο της-τη μεγάλη αδυναμία της.Έκανε λάθη-μα ποιος γονιός δεν κάνει κι ας είναι υποτίθεται "φυσιολογικός"-μα τον έμαθε το πιο σημαντικό,να αγαπάει,τον έμαθε ότι αξίζει την αγάπη-γιατί για να αγαπηθεί κάποιος τόσο πολύ πρέπει να είναι αντάξιος.Κι ο Πέτρος μας μεταφέρει την ιστορία με τόση τρυφερότητα και ευαισθησία χωρίς να κατακρίνει τη μητέρα του που απορείς για το ψυχικό σθένος και μεγαλείο του και φαντάζεσαι πόσο αγώνα θα πρέπει να έδωσε μετά το θάνατό της και πόση δουλειά θα έκανε με τον εαυτό και την ψυχή του-με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας όπως κι ο ίδιος δηλώνει-όχι για να ξεχάσει,αυτό δε θα γίνει ποτέ, την απώλεια της μάνας και τα παιδικά τραύματα του αλλά για να καταφέρει να συγχωρήσει,να ξεπεράσει τον πόνο κι ίσως και το θυμό που σε ακινητοποιεί και στο τέλος να μείνει στην καρδιά του μόνο η αγάπη.Είναι αξιοθαύμαστος και του εύχομαι τα καλύτερα και το Κατερινάκι από εκεί ψηλά είμαι σίγουρη ότι θα καμαρώνει και θα είναι περήφανη για το γιο της και που κατάφερε να γίνει ευτυχισμένος-αυτό ήταν και το μόνιμο άγχος της.Και κόντρα σε όλους "φώναξε" χωρίς ντροπή πια την αλήθεια του γιατί μόνο η αλήθεια σώζει,η σιωπή θρέφει,διατηρεί και δυναμώνει τους προσωπικούς δαίμονες,όποιοι κι αν είναι αυτοί.
*Είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει και θα το θυμάμαι για πάντα.Δε χρειάζεται να αναφέρω τον άριστο χειρισμό της ελληνικής γλώσσας και τον εξαιρετικό τρόπο γραφής του συγγραφέα,αυτό νομίζω το γνωρίζουν όλοι.
*Κι εύχομαι να βοηθήσει αυτό το βιβλίο όποιους έχουν ανάγκη να ζητήσουν τη βοήθεια ειδικού,φαρμάκων και ψυχοθεραπείας.Εξάλλου εγώ πιστεύω ότι τα φάρμακα όταν πνίγεσαι σε βοηθούν να βγεις στην επιφάνεια ενώ ο ψυχοθεραπευτής σε βοηθάει να μάθεις να κολυμπάς.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ ΔΙΑΒΟΛΑΚΗ